Kiedy powstał Stary Testament? Lista 39 książek!
Kiedy został napisany Stary Testament? W dzisiejszym tekście przestudiujemy nieco więcej na temat każdej z 39 ksiąg Starego Testamentu i tego, jak możemy się z nich uczyć dla naszego chrześcijańskiego życia.
Wspomnimy również, kto i kiedy je napisał.
Przeczytaj z nami i dowiedz się Kiedy powstał Stary Testament?. Chodźmy!
Kiedy powstał Stary Testament?
W końcu kiedy powstał Stary Testament? Stary Testament, znany również jako „Stary Testament”, to zbiór świętych tekstów, który odgrywa fundamentalną rolę w żydowskich i chrześcijańskich tradycjach religijnych.
Nowy testament unieważnia stary
Stary Testament, złożony z kilku ksiąg, obejmuje szeroką gamę gatunków literackich, takich jak narracje historyczne, prawa, poezja i proroctwa.
Jego pisanie przypisuje się różnym autorom na przestrzeni wieków i obejmowało znaczący okres historii.
Przyjrzyjmy się każdej książce osobno, omawiając autora i czas, w którym prawdopodobnie zostały napisane. Zrozum, kiedy został napisany Stary Testament:
Gênesis
Pierwsza książka pt Velho Testamento to Księga Rodzaju, co oznacza „pochodzenie”. Opowiada m.in. o stworzeniu świata, historii Adama i Ewy, potopie i wędrówce Abrahama. Autorstwo Księgi Rodzaju często przypisuje się Mojżeszowi, przywódcy i prorokowi narodu izraelskiego. Uważa się, że został napisany w XIII wieku p.n.e., w okresie Exodusu.
Êxodo
Księga Wyjścia opisuje wyzwolenie Izraelitów z niewoli egipskiej i ich podróż do Ziemi Obiecanej. Mojżesz jest również tradycyjnie uważany za autora tej księgi, która opisuje wydarzenia z XIII i XII wieku p.n.e.
Levítico
Księga Kapłańska to księga zawierająca prawa i przepisy religijne, w tym wskazówki dotyczące ofiar, czystości rytualnej i praktyk kapłańskich. Autorstwo po raz kolejny jest kojarzone z Mojżeszem. Uważa się, że został napisany około XIII wieku p.n.e
Números
Księga Liczb opisuje liczbę ludu Izraela i jego wędrówkę po pustyni. Księga ta jest również przypisywana Mojżeszowi i datowana jest na około XIII wiek p.n.e
Deuteronômio
Ostatnią księgą tradycyjnie przypisywaną Mojżeszowi jest Księga Powtórzonego Prawa. Zawiera przemówienia Mojżesza do Izraelitów, przypominające Prawo i Przymierze z Bogiem. Uważa się, że został napisany pod koniec życia Mojżesza, około XIII wieku p.n.e
Josué
Księga Jozuego opisuje podbój Kanaanu przez Izraelitów po śmierci Mojżesza. Jest to opowieść historyczna opisująca podział ziemi pomiędzy pokolenia Izraela. Autorstwo nie jest znane, ale księga powstała prawdopodobnie w XIII wieku p.n.e
Juízes
Księga Sędziów przedstawia szereg charyzmatycznych przywódców znanych jako „sędziowie”, którzy przewodzili ludowi Izraela. Autorstwo nie jest pewne, ale księga ta została prawdopodobnie napisana w XI i X wieku p.n.e
Rute
Księga Rut to krótka opowieść przedstawiająca historię Rut, Moabitki, i jej integracji ze społecznością Izraelitów. Autorstwo nie jest znane, ale księga powstała prawdopodobnie w XI lub X wieku p.n.e
Samuela 1 i 2
Książki te stanowią kronikę przejścia Izraela od okresu sędziów do monarchii, którego kulminacją było panowanie króla Dawida. Autorstwo tradycyjnie przypisuje się Samuelowi, prorokowi. Księgi powstały prawdopodobnie w X i IX wieku p.n.e
Królowie 1 i 2
Księgi Królewskie szczegółowo opisują historię monarchii Izraela i Judy, od panowania Salomona do upadku Jerozolimy. Autorstwo nie jest znane, ale uważa się, że powstały w VI i V wieku p.n.e
Kroniki 1 i 2
Księgi te opowiadają historię Izraela i Judy, ze szczególnym uwzględnieniem króla Dawida i Świątyni Jerozolimskiej. Zostały napisane po wygnaniu babilońskim, około IV i III wieku p.n.e
Ezdrasz i Nehemiasz
Księgi te opisują powrót Żydów wygnanych z Babilonu i odbudowę Jerozolimy i Świątyni. Zostały napisane w V wieku p.n.e
Ester
Księga Estery opowiada historię młodej Żydówki, która zostaje królową Persji i ratuje swój lud przed zagładą. Autorstwo nie jest znane, ale księga powstała prawdopodobnie w IV lub III wieku p.n.e
Jó
Księga Hioba jest medytacją nad ludzkim cierpieniem i boską sprawiedliwością. Autorstwo jest niepewne, a data powstania jest różna, ale generalnie umieszcza się ją na V–III wieku p.n.e.
Salmos
Psalmy to zbiór pieśni i wierszy o charakterze religijnym. Z biegiem czasu różni autorzy wnieśli swój wkład w powstanie tej księgi, która powstawała przez kilka stuleci, prawdopodobnie od XI do IV wieku p.n.e.
Provérbios
Księga Przysłów zawiera mądrość i praktyczne rady. Autorstwo przypisuje się głównie królowi Salomonowi, ale księga powstawała przez kilka pokoleń, od X do VI wieku p.n.e.
Eclesiastes
Kaznodziei, zwany także „Kaznodzieją”, kwestionuje sens życia i poszukiwanie mądrości. Tradycyjnie przypisuje się ją Salomonowi i spisano w IV lub III wieku p.n.e
Pieśń nad pieśniami
Książka ta jest zbiorem lirycznych wierszy celebrujących ludzką miłość i może być również interpretowana jako metafora relacji między Bogiem a narodem Izraela. Autorstwo przypisuje się Salomonowi i datuje się na VI–IV wiek p.n.e
Isaías
Księga Izajasza to imponujący zbiór proroctw obejmujących pokolenia. Za autora pierwszych 39 rozdziałów uznaje się proroka Izajasza, syna Amosa.
Żył w VIII wieku p.n.e. i był świadkiem upadku Królestwa Północnego (Izraela) i zagrożenia dla Królestwa Południowego (Judy) ze strony Asyrii. Proroctwa Izajasza ostrzegały przed zbliżającą się zagładą i wzywały lud do prawości.
Jednakże pozostałe rozdziały (40-66), często nazywane „Deutero-Izajaszem”, przypisuje się autorowi lub grupie autorów, którzy żyli w okresie wygnania babilońskiego (VI wiek p.n.e.). Proroctwa te mówią o pocieszeniu, odnowie i przyjściu Mesjasza.
Jeremias
Księga Jeremiasza jest zbiorem proroctw i refleksji przypisywanych prorokowi Jeremiaszowi. Żył w burzliwym okresie w historii Judy, w VII wieku p.n.e., kiedy ludzie odwracali się od Boga i stawiali czoła zagrożeniom politycznym i militarnym.
Jeremiasz ostrzegł przed zniszczeniem Jerozolimy i rychłą niewolą babilońską. W księdze znajdują się także osobiste lamenty i modlitwy proroka.
Pisma Jeremiasza uważane są za jedno z najbardziej emocjonalnych i introspektywnych w Starym Testamencie, odzwierciedlające jego walkę z cierpieniem i odpowiedzialność bycia posłańcem Boga.
Lamentações
Księga Lamentacji to zbiór pięciu żałosnych wierszy opłakujących zniszczenie Jerozolimy i Świątyni.
Chociaż autorstwo jest tradycyjnie kojarzone z Jeremiaszem, nie ma absolutnej zgody co do autora. Dzieło jest emocjonalnym świadectwem konsekwencji wygnania babilońskiego, odzwierciedlającym ból, smutek i głęboką żałobę ludu.
Ezequiel
Prorok Ezechiel jest autorem księgi o tym samym tytule, składającej się głównie z wizji i proroctw wizjonerskich. Ezechiel żył w czasie wygnania babilońskiego w VI wieku p.n.e., kiedy wielu Żydów zostało uprowadzonych do Babilonu.
Jego wizje poruszają tematy odnowy, sądu Bożego i znaczenia posłuszeństwa Bogu. Książka znana jest z żywych metafor i złożonej symboliki, często przedstawianej w wysoce symboliczny i dramatyczny sposób.
Daniel
Księga Daniela stanowi wyjątkowe połączenie narracji historycznej i apokaliptycznej. Tradycyjnym autorem tej księgi, której akcja rozgrywa się w okresie niewoli babilońskiej i później, jest prorok Daniel.
Daniel służył na dworze babilońskim i z biegiem czasu interpretował sny i wizje królów, odsłaniając przyszłe wydarzenia i zapewniając Bogu ostateczne zwycięstwo nad światowymi mocami.
Apokaliptyczne wizje opisane w Księdze Daniela mają charakter wysoce symboliczny i dotyczą przyszłych wydarzeń, w tym przyjścia Mesjasza.
Oséias
Księgę Ozeasza przypisuje się prorokowi, od którego pochodzi nazwa. Żył w VIII wieku p.n.e., okresie niestabilności politycznej i duchowej w Izraelu i Judzie.
Proroctwa Ozeasza naznaczone są jego relacją z Gomer, niewierną kobietą, symbolizującą relację Boga z niewiernym ludem. Książka skupia się na idei miłości, miłosierdzia i odnowy, nawet w obliczu niewierności.
Joel
Autorstwo Księgi Joela jest niepewne, a data jej powstania jest różna, ale prawdopodobnie została napisana w IV wieku p.n.e. Księga Joela omawia plagę szarańczy, która spustoszyła tę krainę i wykorzystuje to wydarzenie jako metaforę zwiastującą nadejście Dzień Pański, czas sądu i odnowienia.
Amós
Za autora księgi noszącej jego imię uważany jest Amos, pasterz i rolnik. Prorokował w VIII wieku p.n.e., kierując swoje przesłania do Izraela i sąsiednich narodów. Amos potępił niesprawiedliwość społeczną, ucisk i bałwochwalstwo, podkreślając znaczenie sprawiedliwości i prawości.
Obadias
Księgę Obadiasza przypisuje się prorokowi Obadiaszowi, którego imię oznacza „sługa Jahwe”. Autorstwo i dokładna data nie są pewne, ale księga powstała prawdopodobnie po zniszczeniu Jerozolimy w 586 roku p.n.e
Obadiasz potępia Edom za jego okrucieństwo wobec Izraela i ogłasza boski sąd nad Edomem.
Jonas
Księga Jonasza, której bohaterem jest sam Jonasz, jest wyjątkową narracją wśród Proroków Mniejszych. Chociaż trudno jest dokładnie datować księgę, prawdopodobnie została napisana między VIII a IV wiekiem p.n.e. Historia opisuje początkową niechęć Jonasza do posłuszeństwa Bogu i głoszenia w Niniwie, a także lekcję miłosierdzia i pokuty.
Miquéias
Prorokowi Micheaszowi przypisuje się księgę noszącą jego imię. Prorokował w VIII wieku p.n.e., równocześnie z Izajaszem. Micheasz krytykował korupcję, ucisk i bałwochwalstwo w miastach Judy i Izraela.
Księga mówi także o nadziei na przyszłego sprawiedliwego władcę i przywróceniu Jerozolimy.
Naum
Księgę Nahuma przypisuje się prorokowi Nahumowi, ale jego życie i kontekst są mniej znane. Księga została napisana prawdopodobnie w VII wieku p.n.e., po upadku Niniwy w roku 612 p.n.e. Obwieszcza sąd Boży nad Niniwą, stolicą Asyrii, i podkreśla Bożą suwerenność nad narodami.
Habacuque
Prorok Habakuk jest autorem księgi o tym samym tytule, napisanej w VII wieku p.n.e. Księga przedstawia dialog między prorokiem a Bogiem, w którym Habakuk kwestionuje Bożą sprawiedliwość w obliczu ucisku i grzechu. Bóg odpowiada, potwierdzając swoją suwerenność i obiecując sąd.
Sofonias
Księgę Sofoniasza przypisuje się prorokowi Sofoniaszowi, który żył za panowania Jozjasza, pod koniec VII wieku p.n.e. Księga ta ogłasza boski sąd nad Judą i okolicznymi narodami z powodu bałwochwalstwa i niesprawiedliwości. Daje jednak także nadzieję na odnowę i zbawienie.
Ageu
Księgę Aggeusza przypisuje się prorokowi Aggeuszowi, który prorokował po powrocie Żydów z wygnania babilońskiego około 520 roku p.n.e. Księga nawołuje lud do odbudowy Świątyni Jerozolimskiej, podkreślając znaczenie priorytetowego traktowania kultu Boga.
Zacarias
Prorok Zachariasz jest autorem Księgi Zachariasza, napisanej w VI wieku p.n.e., w okresie powygnanym. Księga zawiera apokaliptyczne wizje, obietnice odrodzenia i przyjścia Mesjasza. Książka skupia się także na odbudowie świątyni.
Malaquias
Ostatnia księga Proroków Mniejszych przypisywana jest prorokowi Malachiaszowi, którego imię oznacza „mój posłaniec”.
Księga została napisana po wygnaniu babilońskim, w V wieku p.n.e. Malachiasz karci duchowe zaniedbania ludu i zapowiada przyjście posłańca, który przygotuje drogę Panu.
Podsumowując, Stary Testament jest fascynującym zbiorem 39 ksiąg obejmujących szeroki zakres gatunków literackich i napisanych w znaczącym okresie historycznym.
Księgi te odegrały zasadniczą rolę w żydowskich i chrześcijańskich tradycjach religijnych, wpływając na wiarę i kulturę niezliczonych ludzi na przestrzeni wieków.
Autorstwo ksiąg Starego Testamentu często przypisuje się różnym autorom, ze szczególnym uwzględnieniem Mojżesza, Samuela oraz innych proroków i przywódców.
Daty powstania znacznie się różnią, niektóre księgi pochodzą z XIII wieku p.n.e. do V wieku p.n.e
Te święte teksty nie tylko zapewniają dogłębny wgląd w historię i wiarę ludu Izraela, ale zawierają także ponadczasowe przesłania na temat moralności, etyki, sprawiedliwości i relacji człowieka z Bogiem.
Są one w dalszym ciągu studiowane, omawiane i inspirujące dla ludzi wszystkich wyznań i środowisk, demonstrując trwałe znaczenie Starego Testamentu w poszukiwaniu duchowego zrozumienia i mądrości.
FAQ – (najczęściej zadawane pytania)
Jaka jest przybliżona data napisania Starego Testamentu?
Przybliżona data napisania Starego Testamentu jest różna, ale najwcześniejsze księgi, takie jak Księga Rodzaju, powstały prawdopodobnie między XV a XIII wiekiem p.n.e., natomiast późniejsze księgi, jak np. Malachiasz, powstały w V wieku p.n.e.
Kim byli autorzy Starego Testamentu?
Stary Testament był pisany przez różnych autorów na przestrzeni wieków. Do najbardziej znanych autorów zalicza się Mojżesz, prorocy Izajasz, Jeremiasz i Ezechiel, a także kilku kapłanów i uczonych w Piśmie.
Jaki był pierwotny język Starego Testamentu?
Stary Testament został pierwotnie napisany w starożytnym języku hebrajskim, z pewnymi fragmentami w języku aramejskim, zwłaszcza w księgach Daniela i Ezdrasza.
Jak Stary Testament był zachowywany na przestrzeni wieków?
Stary Testament został zachowany dzięki odręcznym kopiom wykonanym przez oddanych skrybów. Ponadto Septuaginta, starożytne greckie tłumaczenie, odegrała ważną rolę w rozpowszechnianiu i przechowywaniu tekstów.
Jakie znaczenie ma Stary Testament w historii religii i kultury?
Stary Testament odegrał zasadniczą rolę w kształtowaniu się religii żydowskiej i chrześcijańskiej. Co więcej, na przestrzeni wieków wywarła ona znaczący wpływ na zachodnią kulturę, etykę i literaturę, stając się istotną częścią dziedzictwa kulturowego ludzkości.
