Sędziowie, rozdział 19:

reklama

Wersety z Sędziów, rozdział 19 Księgi Sędziów w Biblii.

Sędziowie - Stary Testament — Sędziowie – Stary Testament

Lewita i jego nałożnica

1. W tamtym czasie w Izraelu nie było króla. Zdarzyło się, że Lewita, który mieszkał w górach Efraima, na odludziu, wziął sobie nałożnicę z Betlejem w Judzie.
2. Ale nałożnica nie była mu wierna i opuściła go, wracając do domu swego ojca w Betlejem w Judzie. Minęły cztery miesiące.
3. i jej mąż postanowili po nią pojechać. Wziął ze sobą swego sługę i dwa osły. Kobieta przyjęła go do domu swego ojca, a gdy ujrzał go jej ojciec, był szczęśliwy.
4. Teść namówił go, aby tam pozostał, i pozostał u nich trzy dni, jedząc, pijąc i odpoczywając.
5. Czwartego dnia wstali wcześnie i Lewita przygotowywał się do wyjścia. Ale ojciec dziewczynki powiedział do zięcia: „Zjedz coś przed wyjazdem, a potem będziesz mógł wyjść”.
6. Zasiedli obaj do wspólnego jedzenia i picia. Ale ojciec dziewczynki powiedział: „Modlę się, abyś został na noc i radował się”.
7. A kiedy mężczyzna wstał, aby wyjść, teść namówił go, aby został jeszcze na noc.
8. Rankiem piątego dnia, gdy przygotowywał się do wyjazdu, ojciec dziewczynki powiedział: „Jedzmy więcej! Poczekaj do popołudnia!” I jedli razem.
9. Kiedy mężczyzna, jego konkubina i służąca wstali, aby wyjść, ojciec dziewczynki powiedział jeszcze raz: „Patrz, dzień już prawie się skończył, jest już prawie noc. Spędź tu noc, zostań i ciesz się. Jutro rano będziesz mógł wstać i iść do domu.
10. Nie chcąc zostać dłużej na noc, mężczyzna ruszył w stronę Jebus, zwanego także Jerozolimą, z dwoma osiodłanymi osłami i swoją nałożnicą.
11. Gdy byli już blisko Jebusa i dzień dobiegał końca, sługa powiedział do swego pana: «Zatrzymajmy się w tym mieście Jebusytów i przenocujmy tutaj».
12. Ale jego pan odpowiedział: «Nie, nie wejdziemy do obcego miasta, którego mieszkańcy nie są Izraelitami. Chodźmy do Gibea.
13. I dodał: „Jedźmy dalej do Gibea lub Ramy i przenocujmy w jednym z tych miejsc”.
14. Poszli więc dalej, a gdy dotarli do Gibea, które należało do pokolenia Beniamina, zaszło słońce.
15. Weszli do miasta, aby przenocować i usiedli na placu. Nikt ich jednak nie zaprosił do swojego domu.
16. Tej nocy wracał z pracy w polu starzec, który przybył z gór Efraima i mieszkał w Gibea, gdzie mieszkali Beniaminici.
17. Kiedy starzec zobaczył podróżnego na rynku miejskim, zapytał: „Dokąd idziesz? Skąd pochodzisz?"
18. Podróżny odpowiedział: „Jesteśmy w podróży, udając się z Betlejem w Judzie do odległej krainy w górach Efraima, gdzie mieszkam. Udałem się do Betlejem w Judzie, a teraz idę do świątyni Pańskiej. Ale nikt nie powitał nas tutaj w swoim domu.
19. Mamy słomę i paszę dla naszych osłów, a dla nas, waszych sług, mamy chleb i wino, dla mnie, dla waszego sługi i dla młodzieńca, który jest z nami. Niczego nam nie brakuje.”
20. „Jesteś mile widziany w moim domu” – powiedział starszy mężczyzna. „Zaopiekuję się Tobą we wszystkim, czego potrzebujesz. Nie spędzaj nocy na placu.
21. Następnie zabrał ich do swego domu, nakarmił osły, a po umyciu nóg, zjedli i wypili.
22. Gdy się bawili, dom otoczyło kilku niegodziwców z miasta. Zapukali do drzwi i krzyknęli do starszego mężczyzny, właściciela domu: „Wyprowadźcie człowieka, który włamał się do waszego domu, żebyśmy mogli się z nim nawiązać!”
23. Ale właściciel domu wyszedł i powiedział: Nie bądźcie tacy źli, przyjaciele. Ponieważ ten człowiek jest moim gościem, nie róbcie tego szaleństwa.
24. Oto moja dziewicza córka i jego nałożnica. Przyniosę je tobie, będziesz mógł z nich skorzystać i zrobić z nimi, co chcesz. Ale nie rób nic temu człowiekowi, nie dopuszczaj się takiej niegodziwości!”
25. Jednakże mężczyźni nie chcieli słuchać. Wtedy Lewita wziął swoją nałożnicę i wydał ją w ich ręce, a oni ją gwałcili i maltretowali przez całą noc. O świcie ją wypuścili.
26. Gdy dzień się rozjaśnił, kobieta wróciła do domu, w którym przebywał jej pan. Upadła u wejścia do domu i pozostała tam aż do świtu.
27. Gdy jego pan wstał rano, otworzył drzwi domu i wyszedł, aby kontynuować podróż, a przy wejściu do domu leżała jego nałożnica z rękami na progu domu.
28. Powiedział do niej: „Wstań, chodźmy!” Ale nie było żadnej odpowiedzi. Wsadził ją więc na swojego osła i wrócił do domu.
29. Kiedy wrócił do domu, wziął nóż i pociął ciało swojej nałożnicy na dwanaście części, wysyłając po jednym do każdego pokolenia Izraela.
30. Każdy, kto to widział, mówił: «Nigdy czegoś podobnego nie wydarzyło się w Izraelu od dnia, w którym Izraelici opuścili Egipt. Przemyśl to, podejmij decyzję i mów!”