Psalmy, rozdział 102:

Wersety z Psalmów, rozdział 102 księgi Psalmów w Biblii.

• 1. Wysłuchaj mojego błagania, Panie! Niech wołanie mojego udręczonego serca dotrze do Ciebie!
• 2. Nie odwracaj ode mnie wzroku, gdy mam kłopoty. Nakłoń ku mnie swoje uszy; Kiedy płaczę, odpowiedz mi natychmiast!
• 3. Dni moje znikają jak dym; moje kości płoną jak rozżarzone węgle.
• 4. Moja dusza jest jak spalona trawa; Nawet zapominam o jedzeniu!
• 5. Z tak wielkiego żalu stałem się skórą i kośćmi.
• 6. Przypominam pustynną sowę, samotnicę wśród ruin.
• 7. Nie mogę znaleźć odpoczynku; Wyglądam jak samotny ptak na dachu.
• 8. Moi wrogowie cały czas ze mnie drwią; ci, którzy mnie obrażają, używają mojego imienia, aby rzucać na mnie przekleństwa.
• 9. Popiół jest moim pokarmem i ze łzami mieszam to, co piję,
• 10. Z powodu waszego oburzenia i gniewu, ponieważ mnie odrzuciliście i wypędziliście od siebie.
• 11. Moje dni są jak znikające cienie; Jestem jak trawa, która więdnie.
• 12. Ale Ty, Panie, królujesz na wieki na swoim tronie; imię twoje będzie pamiętane z pokolenia na pokolenie.
• 13. Powstaniesz i zlitujesz się nad Syjonem, gdyż nadszedł czas, aby okazać mu miłosierdzie; właściwy czas jest teraz.
• 14. Twoi słudzy kochają kamienie Syjonu, a ich ruiny budzą w nich współczucie.
• 15. Wtedy narody będą się bać imienia Pańskiego i wszyscy królowie ziemi poznają Twoją chwałę.
• 16. Bo Pan odbuduje Syjon i objawi swoją chwałę.
• 17. On odpowie na wołanie bezbronnych; nie pogardzi waszymi modlitwami.
• 18. Niech to zostanie zapisane dla przyszłych pokoleń, a naród, który dopiero powstanie, będzie wielbił Pana, głosząc:
• 19. „Z wysokości swojej świątyni Pan spojrzał; z nieba ujrzał ziemię,
• 20. wysłuchać jęków więźniów i uwolnić skazanych na śmierć”.
• 21. I tak będzie głoszone imię Pana na Syjonie, a jego chwała w Jerozolimie,
• 22. kiedy narody i królestwa gromadzą się, aby oddać cześć Panu.
• 23. W środku mojego życia powalił mnie swoją mocą; skróciłem moje dni.
• 24. Wtedy zawołałem: „Boże mój, nie zabieraj mnie w środku moich dni. Twoje dni będą trwać przez wszystkie pokolenia!”
• 25. Na początku położyłeś podwaliny ziemi, a niebiosa są dziełem rąk twoich.
• 26. Oni zginą, ale Ty pozostaniesz; będą się starzeć jak ubrania. Odmienisz ich jak płaszcz i zostaną wyrzuceni.
• 27. Ale ty jesteś ten sam i twoje dni nigdy się nie skończą.
• 28. Dzieci Twoich sług będą miały gdzie mieszkać; jego potomstwo zostanie utwierdzone w twojej obecności.