Rut, rozdział 1:
reklama
Wersety z Rut, rozdział 1 Księgi Rut w Biblii.
Noemi i Rut
- 1. Za dni przywódców panował w kraju wielki głód. Mężczyzna imieniem Eliab, pochodzący z Betlejem w Judzie, wraz ze swoją żoną Noemi i dwoma synami postanowili wyjechać i tymczasowo zamieszkać na ziemiach Moabu.
- 2. Mężczyzna ten miał na imię Eliab, jego żona Noemi, a jego synowie Machlon i Chiliom. Pochodzili z pokolenia Efraima i mieszkali w Betlejem w Judzie, udali się do Moabu i tam pozostali.
- 3. Niestety, Eliab, mąż Noemi, zmarł, a ona została wdową i musiała samotnie opiekować się dwójką swoich dzieci.
- 4. Jego synowie poślubili Moabitki, jedna miała na imię Orpa, a druga Rut. Mieszkali w Moabie około dziesięciu lat.
- 5. Jednak obaj synowie Noemi, Machlon i Chilion, umarli, pozostawiając Noemi jako wdowę i bezdzietną.
- 6. Kiedy Noemi usłyszała, że Pan ponownie pobłogosławił jej lud w Judzie jedzeniem, postanowiła wrócić do ojczyzny, zabierając ze sobą synową.
- 7. Potem ona wraz ze swoją synową opuściła miejsce, w którym mieszkały, i wyruszyła w drogę powrotną do ziemi judzkiej.
- 8. Noemi powiedziała do swojej synowej: „Wracaj do domu swojej matki! Niech Pan będzie dla Was łaskawy, tak jak wy byliście mili dla swoich zmarłych mężów i dla mnie.
- 9. Niech Pan sprawi, aby każda z Was znalazła nowy dom i nowego męża.” A potem pocałowała ich na pożegnanie. Ale oni zaczęli głośno płakać.
- 10. Powiedzieli Noemi: „Nie! Pójdziemy z tobą do twoich ludzi!”
- 11. Noemi odpowiedziała: „Wróćcie, moje córki! Dlaczego miałbyś pójść ze mną? Czy nadal mogłabym mieć dzieci, które mogłyby być ich mężami?
- 12. Wróćcie, moje córki! Idą! Jestem za stara, żeby mieć innego męża. I nawet gdybym myślała, że jest dla mnie jeszcze nadzieja, gdybym dziś wyszła za mąż i urodziła dzieci,
- 13. Czy poczekałbyś, aż podrosną? Czy zostałabyś bez ślubu i czekała na nich? Nie, moje córki! Moja sytuacja jest bardziej gorzka niż twoja, bo ręka Pana jest przeciwko mnie!”
- 14. Potem znowu zaczęli głośno płakać. Orpa ucałowała na pożegnanie swoją teściową, lecz Rut została przy niej.
- 15. Noemi powiedziała do Rut: «Oto twoja szwagierka wraca do swego ludu i do swoich bogów. Wróć z nią!”
- 16. Ale Rut odpowiedziała: „Nie nalegaj, abym cię opuściła i więcej ci nie towarzyszyła. Gdziekolwiek pójdziesz, ja pójdę; Gdziekolwiek się zatrzymasz, ja zostanę. Twój lud będzie moim ludem, a twój Bóg będzie moim Bogiem.
- 17. Gdzie ty umrzesz, ja umrę i tam zostanę pochowany. Niech Pan mnie surowo ukarze, jeśli rozdzieli nas coś innego niż śmierć!”
- 18. Kiedy Noemi zobaczyła, że Rut jest zdecydowana pozostać z nią, nie nalegała już.
- 19. Następnie obaj udali się w dalszą podróż do Betlejem. Kiedy tam dotarli, ich przybycie było podekscytowane. Kobiety zapytały: „Czy to jest Noemi?”
- 20. Noemi rzekła do nich: „Nie nazywajcie mnie Noemi, co znaczy „przyjemny”. Mów mi Mara, co oznacza „gorzki”, gdyż Wszechmogący uczynił moje życie gorzkim.
- 21. Wyszedłem stąd pełen, ale Pan sprowadził mnie z powrotem pustym. Dlaczego mówią na mnie Noemi? Pan zwrócił się przeciwko mnie i Wszechmogący sprowadził na mnie nieszczęście!”
- 22. W ten sposób Noemi wróciła z ziemi Moabu w towarzystwie swojej synowej Rut Moabitki. Do Betlejem przybyli na początku żniw jęczmienia.
