Liczby, rozdział 24:

reklama

Wersety liczbowe, rozdział 24 biblijnej księgi Liczb.

Liczby - Stary Testament — Liczby – Stary Testament

1. Kiedy Balaam zobaczył, że Panu spodobało się błogosławić Izraela, nie chodził już tak jak poprzednio, aby szukać znaków; ale on zwrócił twarz ku pustyni.
2. Gdy Balaam podniósł swoje oczy i ujrzał Izraela obozującego według swoich pokoleń, zstąpił na niego Duch Boży.
3. Potem podniósł swoje przysłowie i rzekł: Słowo Balaama, syna Beora, i słowo człowieka z otwartymi oczami;
4. Słowo tego, który słucha słów Boga i zna wiedzę Najwyższego; tego, który widzi wizję Wszechmogącego, który upada, ale jego oczy są otwarte.
5. Jakże piękne są Twoje przybytki, Jakubie, Twoje mieszkania, Izraelu!
6. Jak rozciągnięte doliny, jak ogrody nad rzeką, jak drzewa sandałowe, które zasadził Pan, jak cedry nad wodami!
7. Z ich wiader popłyną wody, a ich nasienie będzie w wielu wodach; a jego król wywyższy się ponad Agaga, a jego królestwo będzie wielkie.
8. Bóg wyprowadził ich z Egiptu; jego siła jest jak siła dzikiego wołu; pożre narody, które są jego wrogami, połamie ich kości i uderzy je swoimi strzałami.
9. Leżał, jak lew i jak lwica; kto go obudzi? Błogosławieni niech będą ci, którzy cię błogosławią i przeklęci ci, którzy cię przeklinają.
10. Wtedy Balak rozgniewał się na Balaama, klasnął w ręce i rzekł do Balaama: Wezwałem cię, aby przekląć moich wrogów; ale oto pobłogosławiłeś ich we wszystkim.
11. Dlatego teraz uciekajcie na swoje miejsce; cóż, mówiłem ci, że wtedy będę cię bardzo szanował; lecz oto Pan pozbawił was tego zaszczytu.
12. Balaam rzekł do Balaka: Czyż nie mówiłem także do posłańców, których mi wysłałeś, mówiąc:
13. Nawet gdyby Balak dał mi swój dom pełen srebra i złota, nie mógłbym według własnego uznania przekroczyć przykazania Pańskiego, ani na dobre, ani na złe. Czy powiem, co Pan mówi?
14. Oto idę do mojego ludu; Przyjdźcie więc, a opowiem wam, co ten lud uczyni z waszym ludem w dniach ostatecznych.

Czwarte proroctwo Balaama

15. I podnosząc swoje przysłowie, powiedział: Słowo Balaama, syna Beora, i słowo człowieka z otwartymi oczami:
16. Słowo tego, który słucha słów Boga i zna wiedzę Najwyższego, i który widzi wizję Wszechmogącego, który upada, ale jego oczy są otwarte.
17. Widzę go, ale nie teraz; Rozważam to, ale niezbyt szczegółowo; wzejdzie gwiazda od Jakuba i powstanie berło z Izraela, które uderzy w granice Moabitów i zniszczy wszystkich synów Seta.
18. Edom zostanie opętany, Seir zostanie opętany przez swoich wrogów; ale Izrael będzie zachowywał się odważnie.
19. Ten, który miał władzę, wyszedł z Jakuba i zniszczył resztę miasta.

Ostatnie proroctwo Balaama

20. A gdy Amalek to zobaczył, wziął swoje przysłowie i powiedział: Amalek był pierwszym z ludu; lecz jego końcem będzie wieczne zniszczenie.
21. Widząc Kenitów, wziął swoje przysłowie i rzekł: Twoje mieszkanie jest mocne, a gniazdo swoje założyłeś w skale.
22. Jednakże Kenita będzie spalony, dopóki nie zniszczy Asszura i nie weźmie Izraela do niewoli.
23. Podnosząc swoje przysłowie, powiedział: Niestety! Kto będzie żył, gdy Bóg to uczyni?
24. I wypłyną statki z Chittim, i utrapią Aszur, i utrapią Ebera; on także pójdzie na zagładę.
25. Wtedy Balaam wstał, odszedł i wrócił na swoje miejsce; i Balak także poszedł swoją drogą.