Nehemiasz Rozdział 9

reklama

Wersety z rozdziału 9 Księgi Nehemiasza w Biblii Nehemiasza.

Izraelici wyznają swoje grzechy

1. Dwudziestego czwartego dnia miesiąca Izraelici zebrali się, pościli, włożyli wory i nałożyli ziemię na głowy.
2. Ci, którzy byli potomkami Izraela, oddzielili się od wszystkich cudzoziemców. Powstali na swoich miejscach i wyznali swoje grzechy i występki swoich przodków.
3. Pozostali tam, gdzie byli, i przez trzy godziny czytali na głos Księgę Prawa Pana, Boga swego, a przez kolejne trzy godziny wyznawali swoje grzechy i oddawali cześć Panu, Bogu swemu.
4. Na ambonie stali Lewici Jeszua, Bani, Kadmiel, Szebaniasz, Buni, Szerebiasz, Bani i Kenani, którzy donośnym głosem wołali do Pana, Boga swego.
5. Lewici Jeszua, Kadmiel, Bani, Chaszabnejasz, Szerebiasz, Hodiasz, Szebaniasz i Petajasz zwołali lud, mówiąc: „Wstańcie i chwalcie Pana, Boga waszego, który żyje na wieki!

Modlitwa Lewitów

6. „Błogosławione niech będzie Twoje chwalebne imię! Twoja wielkość nie jest w stanie wyrazić chwały. Ty jesteś Pan, Bóg, który stworzył niebiosa i niebiosa niebios, i wszystko, co w nich, ziemię i wszystko, co na niej, morza i wszystko, co w nich. Ty dajesz im wszystkim życie, a zastępy niebieskie oddają ci pokłon.
7. „Ty jesteś Pan, Bóg, który wybrał Abrama i wyprowadził go z Ur chaldejskiego, i nazwał go Abrahamem.
8. Widziałeś, że jego serce było wierne wobec ciebie, i zawarłeś z nim przymierze, obiecując dać jego potomstwu ziemię Kananejczyków, Chetytów, Amorytów, Peryzzytów, Jebusytów i Girgaszytów. I dotrzymałeś słowa, bo jesteś sprawiedliwy.
9. Widziałeś cierpienia naszych przodków w Egipcie i słyszałeś ich krzyk nad Morzem Czerwonym.
10 Dokonaliście znaków i cudów przeciwko faraonowi, przeciwko wszystkim jego sługom i całemu ludowi jego ziemi, bo wiedzieliście, że postępowali arogancko wobec waszego ludu. W ten sposób wyrobiłeś sobie markę, która pozostaje do dziś.
11. Rozdzieliłeś przed nimi morze, aby mogli je przejść po suchej ziemi, a ich ścigających wrzuciłeś w głębiny, jak kamień w potężne wody.
12. Prowadziłeś ich za dnia słupem obłoku, a w nocy słupem ognia, aby oświetlić drogę, którą powinni podążać.
13. „Zszedłeś na górę Synaj i przemówiłeś do nich z nieba. Dał im sprawiedliwe prawa, prawdziwe prawa, dobre ustawy i przykazania.
14. Dałeś im poznać swój święty szabat i dałeś im przykazania, ustawy i prawo przez Mojżesza, sługę twego.
15. Nakarmiłeś ich chlebem z nieba, gdy byli głodni, i wyprowadziłeś dla nich wodę ze skały, gdy byli spragnieni. Kazałeś im wejść i wziąć w posiadanie ziemię, którą przysiągłeś im dać.
16. „Ale oni i nasi przodkowie stali się dumni i uparci. Nie przestrzegali Twoich przykazań.
17. Nie chcieli cię słuchać, zapomnieli o cudach, które między nimi zdziałałeś, i uparli się w buncie, wyznaczając wodza, który miał powrócić do ich niewoli. Ty zaś jesteś Bogiem przebaczającym, łaskawym i miłosiernym, nieskorym do gniewu i bogatym w miłość. Dlatego ich nie porzuciłeś,
18. Nawet gdy zrobili sobie cielca z roztopionego metalu i mówili: To jest wasz Bóg, który was wyprowadził z Egiptu, albo gdy popełniali wielkie bluźnierstwa.
19. „Dzięki Twojemu wielkiemu miłosierdziu nie zostawiłeś ich na pustyni. W dzień nie opuszczał ich obłok, który ich prowadził, a w nocy słup ognia oświetlający drogę, którą mieli podążać.
20. Dałeś im swego dobrego Ducha, aby ich pouczał i nie wzbraniałeś się od manny, która ich podtrzymywała na pustyni. Dałeś im także wodę, aby ugasić pragnienie.
21. Przez czterdzieści lat utrzymywałeś ich na pustyni i niczego im nie brakowało. Jego szaty nie uległy zużyciu i stopy nie puchły.
22. „Dałeś im królestwa i narody i rozdzieliłeś im części ziemi. Zdobyli w posiadanie ziemię Sichona, króla Cheszbonu, i ziemię Oga, króla Baszanu.
23. Rozmnożyłeś ich potomstwo jak gwiazdy na niebie i przyprowadziłeś ich do ziemi, którą obiecałeś posiadać ich przodkom.
24. Jego potomkowie weszli i wzięli w posiadanie tę ziemię. Upokorzyłeś przed nimi ich mieszkańców Kananejczyków i wydałeś ich w ich ręce wraz z ich królami i ludem tej ziemi, aby mogli obchodzić się z nimi, jak im się podoba.
25. Zdobyli miasta warowne i żyzną ziemię, wzięli w posiadanie domy pełne wszelkiego dobra, cysterny już wykopane, winnice, drzewa oliwne i wiele drzew owocowych. Jedli i nasycili się, i utyli; i żyli w obfitości dzięki Twojej wielkiej dobroci.
26. „Oni jednak byli nieposłuszni i zbuntowali się przeciwko tobie; odwrócili się od Twojego prawa. Zabijali waszych proroków, którzy ich ostrzegali, aby do was powrócili, i dopuszczali się wielkich bluźnierstw.
27. Dlatego wydałeś ich w ręce ich wrogów, którzy ich uciskali. Ale w czasie swego ucisku wołali do Ciebie i wysłuchałeś ich z nieba. W swoim wielkim miłosierdziu wzbudziłeś przywódców, którzy uwolnili ich od ciemiężycieli.
28. Ale gdy tylko otrzymali ulgę, znowu zrobili to, co było złe. Potem, gdy tylko odczuli ulgę, ponownie zaczęli czynić zło. Dlatego wydałeś ich w ręce ich wrogów, którzy ich zdominowali. Ale gdy znowu wołali do Ciebie, wysłuchałeś ich z nieba i w swoim wielkim współczuciu ponownie ich wybawiłeś.
29. Ostrzegłeś ich, aby powrócili do Twojego Prawa, lecz oni stali się aroganccy i nie słuchali Twoich przykazań. Zgrzeszyli przeciw Twoim przykazaniom, które, jeśli ktoś je przestrzega, znajdą życie. Uparcie odwrócili się od Ciebie, zbuntowali się i nie chcieli słuchać.
30. Przez wiele lat byłeś wobec nich cierpliwy. Przez swego Ducha, przez proroków, ostrzegałeś ich. Jednak cię nie posłuchali. Dlatego wydałeś ich w ręce otaczających ich ludzi.
31. Ale przez swoje wielkie miłosierdzie nie zniszczyłeś ich ani nie porzuciłeś, bo jesteś Bogiem litościwym i miłosiernym.
32. Teraz, Boże nasz, Boże wielki, potężny i straszny, który wypełniasz przymierze Twoje i jesteś miłosierny, nie lekceważ wszystkich nieszczęść, które spadły na nas, naszych królów, naszych książąt, naszych kapłanów i naszych proroków, naszych ojców i wszystkich ludu twego od dni królów asyryjskich aż do dnia dzisiejszego.
33. Byłeś sprawiedliwy we wszystkim, co nas spotkało, bo postępowałeś wiernie, a my byliśmy niegodziwi.
34. Nasi królowie, nasi książęta, nasi kapłani i nasi ojcowie nie zachowali Twojego Prawa i nie słuchali Twoich przykazań i Twoich przestróg, którymi ich ostrzegałeś.
35. Nawet gdy przebywali w swoim królestwie, ciesząc się Twoją wielką dobrocią, którą im dałeś, na przestronnej i żyznej ziemi, którą przed nimi postawiłeś, nie służyli Ci ani nie odwrócili się od swoich złych uczynków.
36. „Teraz jesteśmy niewolnikami. Tak, w ziemi, którą dałeś naszym ojcom, aby jedli jej owoce i dobra, jesteśmy niewolnikami.
37. Jego produkcja wzrasta dla królów, których nad nami ustanowiłeś z powodu naszych grzechów. I rządzą naszym ciałem i naszymi stadami, jak im się podoba. Jesteśmy w wielkim niebezpieczeństwie!