Nehemiasz, rozdział 2:

reklama

Wersety z Nehemiasza, rozdział 2 Księgi Nehemiasza w Biblii.

Artakserkses wysyła Nehemiasza do Jerozolimy

1. W miesiącu Nisan, dwudziestego roku panowania króla Artakserksesa, nalewając wino, zaniosłem je królowi. Nigdy wcześniej nie byłam smutna w jego obecności;
2. Wtedy król zapytał mnie: „Dlaczego jesteś smutny, skoro nie jesteś chory? To może być tylko złamane serce!” Z wielkim strachem,
3. Odpowiedziałem królowi: „Niech król żyje na wieki! Jakże moja twarz nie mogła być smutna, skoro miasto, w którym znajdują się groby moich ojców, legło w gruzach, a jego bramy strawił ogień?”
4. Wtedy król zapytał mnie: „Czego chcesz?” Modliłem się więc do Boga niebios
5. Odpowiedziałem królowi: «Jeśli król uzna to za słuszne i jeśli jego sługa znajdzie u ciebie łaskę, proszę, abyś wysłał mnie do Judy, do miasta grobowców moich przodków, abym je odbudował».
6. Kiedy królowa usiadła obok niego, król zapytał mnie: „Jak długo zajmie ci podróż i kiedy wrócisz?” Podobając się królowi, wyznaczyłem mu termin,
7. i rzekł do niego: Jeśli król uzna to za słuszne, niech mi dadzą listy do namiestników za Eufratem, aby pozwolili mi przejść aż do Judy.
8. Oraz list do Asafa, stróża lasu królewskiego, aby mi dostarczył drewna na pokrycie drzwi pałacu, muru miejskiego i domu, w którym będę mieszkał. Spłynęła na mnie łaska Boża, dlatego król spełnił moje prośby.
9. Potem udałem się do namiestników za Eufratem i przekazałem im listy królewskie. Król wysłał ze mną oficerów i rycerzy.
10. Gdy jednak usłyszeli to Sanballat Choronita i Tobiasz, sługa Ammonita, bardzo się zaniepokoili, gdyż komuś zależało na dobru synów Izraela.

Nehemiasz ogląda mury Jerozolimy

11. Po przybyciu do Jerozolimy po trzydniowym pobycie
12. Wstałem w nocy z kilkoma mężczyznami, bo nikomu nie wyjawiłem, co Bóg włożył w moje serce, aby uczynić dla Jerozolimy. Nie było ze mną żadnego zwierzęcia oprócz tego, na którym jechałem.
13. W nocy wyszedłem bramą doliny w kierunku Smoczego Fontanny i Bramy Gnojnej i oglądałem mury Jerozolimy, które zostały zburzone, i jej bramy, które strawił ogień.
14. Następnie udałem się do bramy Źródła i do sadzawki królewskiej, ale nie było miejsca, gdzie mogłoby przejść zwierzę, które było ze mną.
15. Obszedłem więc w nocy dolinę, zbadałem mur i wszedłem ponownie przez bramę doliny.
16. Funkcjonariusze nie wiedzieli, dokąd poszedłem i co robię, ponieważ do tej chwili nie wyjawiłem, co Bóg włożył w moje serce. Nie mówiłem nic ani Żydom, ani kapłanom, ani szlachcie, ani urzędnikom, ani nikomu, kto mógłby wykonać tę pracę.
17. Następnie rzekł do nich: „Spójrzcie, w jak fatalnej sytuacji się znaleźliśmy! Jerozolima jest spustoszona, a jej bramy strawił ogień. Przychodzić! Odbudujmy mury Jerozolimy, abyśmy już nie byli przedmiotem pogardy”.
18. Wtedy opowiedziałem im, jak była ze mną łaskawa ręka Boga i jakie słowa wypowiedział do mnie król. Wtedy powiedzieli: „Powstańmy i budujmy!” I wzmacniali ręce do dobrej pracy.
19. Gdy usłyszeli o tym Sanballat Choronita, Tobiasz, sługa Ammonitów i Arab Geszem, wyśmiewali się z nas, pogardzali nami i mówili: „Co czynicie? Czy buntują się przeciwko królowi?”
20. Wtedy im odpowiedziałem: «To Bóg nieba zapewni nam sukces. My, wasi słudzy, powstaniemy i będziemy budować, ale wy nie macie żadnych praw ani żadnej pamięci w Jerozolimie”.