Liczby, rozdział 14:

Wersety liczbowe, rozdział 14 biblijnej Księgi Liczb.

Izraelczycy chcą wrócić do Egiptu

• 1. Wtedy całe zgromadzenie krzyczało i krzyczało, a lud płakał tej nocy.
• 2. I wszyscy synowie Izraelscy szemrali przeciw Mojżeszowi i Aaronowi; i całe zgromadzenie rzekło do nich: Woleliśmy poginąć w ziemi egipskiej lub na tej pustyni!
• 3. Dlaczego Pan sprowadza nas do tej ziemi, abyśmy polegli od miecza i aby nasze kobiety i nasze dzieci stały się ofiarą? Czy nie byłoby lepiej dla nas wrócić do Egiptu?
• 4. I mówili jeden do drugiego: Powołajmy wodza i wróćmy do Egiptu.
• 5. Wtedy Mojżesz i Aaron upadli na twarz przed całym zgromadzeniem synów Izraela.
• 6. Jozue, syn Nuna, i Kaleb, syn Jefunnego, którzy należeli do szpiegów tej ziemi, rozdarli swoje szaty.
• 7. I tak przemówili do całego zgromadzenia synów Izraela, mówiąc: Ziemia, którą przeszliśmy, aby ją zbadać, jest ziemią bardzo piękną.
• 8. Jeśli Pan będzie z nas zadowolony, wprowadzi nas do tej ziemi i da nam ją, ziemię opływającą w mleko i miód.
• 9. Tylko nie buntujcie się przeciwko Panu i nie bójcie się ludu tej ziemi, bo oni są naszym chlebem; wycofało się z nich wsparcie i Pan jest z nami; nie bój się ich.
• 10. Ale całe zgromadzenie kazało im je ukamienować; Wtedy ukazała się chwała Pańska w Namiocie Spotkania wszystkim synom Izraela.
• 11. I rzekł Pan do Mojżesza: Jak długo ten lud będzie mnie drażnił? Jak długo nie będzie wierzył we mnie pomimo wszystkich znaków, które czyniłem pośród niego?
• 12. Dosięgnę go zarazą i wydziedziczę; i uczynię cię narodem większym i silniejszym od niego.
• 13. Ale Mojżesz rzekł do Pana: Wtedy usłyszą go Egipcjanie, bo wyprowadziłeś spośród nich ten lud swoją siłą.
• 14. I powiedzą to mieszkańcom tej ziemi, którzy słyszeli, że Ty, Panie, jesteś wśród tego ludu, abyś Ty, Panie, ukazał się twarzą w twarz, a Twój obłok był nad nimi i abyś szedł przed ich w słupie obłoku za dnia i słupie ognia w nocy.
• 15. Jeśli zabijecie ten lud jak jednego człowieka, wtedy przemówią narody, które usłyszą waszą sławę,
• 16. Mówiąc: Ponieważ nie mógł Pan wprowadzić tego ludu do ziemi, którą im poprzysiągł, dlatego zabił ich na pustyni.
• 17. Niech więc teraz siła Pana będzie wielka, jak mówiłeś, mówiąc:
• 18. Pan jest cierpliwy i pełen miłosierdzia, przebaczający nieprawość i występek, za który winny nie uważa się za niewinnego, i karzący winę ojców na synach aż do trzeciego i czwartego pokolenia.
• 19. Dlatego odpuść winę tego ludu według wielkości swego miłosierdzia, jak dotychczas przebaczyłeś im w Egipcie.
• 20. I rzekł Pan: Przebaczyłem mu według słowa twego.
• 21. Ale póki żyję, cała ziemia będzie napełniona chwałą Pana.
• 22. Za wszystkich, którzy widzieli moją chwałę i moje znaki, które czyniłem w Egipcie i na pustyni, i wystawiali mnie na próbę dziesięć razy, a nie słuchali mojego głosu,
• 23. Na pewno nie zobaczą ziemi, o której przysiągłem ich ojcom, i nikt z tych, którzy mną gardzili, jej nie zobaczy.
• 24. Ale mój sługa Kaleb, ponieważ był z nim inny duch i szedł za mną, wprowadzę go do ziemi, do której wszedł, i jego potomstwo ją posiądzie.
• 25. A w dolinie mieszkają Amalekici i Kananejczycy; wróćcie jutro i udajcie się na pustynię drogą Morza Czerwonego.
• 20. I przemówił Pan do Mojżesza i Aarona, mówiąc:
• 27. Jak długo będę znosić to złe zgromadzenie, które szemra przeciwko mnie? Słyszałem szemranie synów Izraela, że szemrzą przeciwko mnie.
• 28. Powiedz im: Jak żyję, mówi Pan, jak powiedzieliście do moich uszu, tak wam uczynię.
• 29. Wasze zwłoki upadną na tę pustynię; tak, wszyscy was policzeni, według całej waszej liczby, od dwudziestego roku życia wzwyż, którzy szemraliście przeciwko mnie.
• 30. Ale nie wejdziesz do ziemi, do której podniosłem do ciebie rękę, przysięgając, że cię tam sprawię; z wyjątkiem Kaleba, syna Jefunnego, i Jozuego, syna Nuna.
• 31. Ale twoje dzieci, o których mówisz: Będą łupem, wprowadzę je, aby poznały ziemię, którą odrzuciłeś.
• 32. Ale wasze zwłoki padną na tej pustyni.
• 33. A wasze dzieci będą pasły na tej pustyni przez czterdzieści lat i będą znosić waszą niewierność, aż wasze zwłoki zostaną zniszczone na tej pustyni.
• 34. Według liczby dni, w których przeszukaliście tę ziemię, przez czterdzieści dni, a każdy dzień oznacza rok, będziecie nosić swoje winy przez czterdzieści lat i poznacie moje odrazę.
• 35. Ja, Pan, powiedziałem, że tak uczynię całemu temu złemu zgromadzeniu, które zebrało się przeciwko mnie; na tej pustyni zostaną wyniszczeni i tam umrą.
• 36. A ludzie, których posłał Mojżesz, aby przeszpiegowali ziemię, a gdy wrócili, sprawili, że całe zgromadzenie szemrało przeciwko niemu i sprowadzili na ziemię hańbę,
• 37. Ci ludzie, którzy zniesławili ziemię, pomarli przed Panem od zarazy.
• 38. Ale Jozue, syn Nuna, i Kaleb, syn Jefunnego, pozostali przy życiu wśród mężów, którzy wyszli, aby przeszpiegiwać tę ziemię.
• 39. I Mojżesz powiedział te słowa do wszystkich synów Izraela; Dlatego ludzie byli bardzo smutni.
• 40. I wstali wczesnym rankiem, i weszli na szczyt góry, mówiąc: Oto jesteśmy, pójdziemy na miejsce, o którym mówił Pan, ponieważ zgrzeszyliśmy.
• 41. I rzekł Mojżesz: Dlaczego przekraczacie przykazanie Pańskie? Bo to nie przyniesie ci powodzenia.
• 42. Nie wychodźcie, gdyż Pana nie ma wśród was, abyście nie zostali pobici przed swoimi wrogami.
• 43. Bo Amalekici i Kananejczycy są tam przed wami, i od miecza polegniecie; bo odwróciliście się od Pana, Pan nie będzie z wami.
• 44. Jednakże odważyli się wejść na szczyt góry; Ale Arka Przymierza Pańskiego i Mojżesz nie opuścili obozu.
• 45. Wtedy Amalekici i Kananejczycy, którzy mieszkali na tej górze, zeszli, uderzyli ich i ścigali ich aż do Chormy.

Bíblia Online