Liczby, rozdział 11:

Wersety liczbowe, rozdział 11 biblijnej Księgi Liczb.

Ogień Pana

• 1. I ludzie zaczęli skarżyć się Panu na swoje trudności. Gdy Pan to usłyszał, zapłonął jego gniew; i ogień Pański płonął wśród nich, trawiąc krańce obozu.
• 2. Lud wołał do Mojżesza; i Mojżesz modlił się do Pana, i ogień zgasł.
• 3. Dlatego nazwano to miejsce Tabera, gdyż zapalił się wśród nich ogień Pański.

Bóg zsyła przepiórki

• 4. A lud, który był wśród nich, miał wielkie pragnienie, więc i synowie Izraela znowu płakali i mówili: Kto nam da mięsa do jedzenia?
• 5. Pamiętamy o rybach, które jedliśmy za darmo w Egipcie; oraz ogórki, melony, pory, cebulę i czosnek.
• 6. Ale teraz nasza dusza wysycha; Na naszych oczach nie ma nic poza tą manną.
• 7. Manna była podobna do nasion kolendry, a jej wygląd był podobny do bdellium.
• 8. Lud rozproszył się i zebrał; mielił go w młynach lub kruszył w moździerzu; gotował je w garnkach i robił z nich ciasta; a smak jego był jak smak świeżej oliwy.
• 9. Gdy w nocy spadła rosa na obóz, spadła na niego manna.
• 10. Gdy Mojżesz usłyszał płacz ludu i ich rodzin, każdy u drzwi swego namiotu, rozgniewał się Pan bardzo. wyglądało to również źle w oczach Mojżesza.
• 11. I rzekł Mojżesz do Pana: Dlaczego wyrządziłeś krzywdę swojemu słudze? I dlaczego nie znalazłem łaski w twoich oczach, że włożyłeś na mnie ciężar całego tego ludu?
• 12. Czy poczęłem tych wszystkich ludzi? Czy ja go urodziłam, żebyś mi powiedział: Noś go na swoich kolanach, jak pielęgniarka niesie dziecko karmione piersią, do ziemi, którą przysiągłeś jego rodzicom?
• 13. Skąd miałbym mięso, żeby dać tym wszystkim ludziom? Bo płaczą nade mną, mówiąc: Daj nam mięsa do jedzenia.
• 14. Ja sam nie mogę udźwignąć tych wszystkich ludzi, gdyż jest to dla mnie za ciężkie.
• 15. A jeśli mi to uczynisz, zabij mnie, proszę, jeśli znalazłem łaskę w twoich oczach; i nie pozwól mi widzieć mojego nieszczęścia.
• 16. I rzekł Pan do Mojżesza: Zbierz mi siedemdziesięciu mężów spośród starszych Izraela, o których wiesz, że są starszymi ludu i jego urzędnikami; i przyprowadzisz ich przed Namiot Spotkania, aby byli tam z tobą.
• 17. Wtedy zejdę i tam z wami porozmawiam, i usunę ducha, który jest w was, i dam go na nich; i poniosą z tobą ciężar ludu, tak że nie będziesz mógł go sam unieść.
• 18. Powiedz ludowi: Poświęćcie się na jutro, a będziecie jeść mięso; bo płakaliście przed Panem, mówiąc: Kto nam da mięso do jedzenia? No i byliśmy w Egipcie. Wtedy Pan da wam mięso i będziecie jedli.
• 19. Nie będziesz jadł ani jednego dnia, ani dwóch dni, ani pięciu dni, ani dziesięciu dni, ani dwudziestu dni,
• 20. Ale cały miesiąc, aż wyjdzie z waszych nozdrzy i będzie w was wymiotować, bo odrzuciliście Pana, który jest wśród was, i płakaliście przed Nim, mówiąc: Dlaczego wyszliśmy z Egiptu?
• 21. Wtedy Mojżesz powiedział: Sześćset tysięcy stojących mężów to lud, wśród którego jestem; a ty mówisz: Czy mam im dawać mięso na cały miesiąc?
• 22. Czy zabito dla nich wystarczającą liczbę stad i stad? A może wystarczą im wszystkie ryby w morzu?
• 23. Pan rzekł do Mojżesza: Czy skróci się ręka Pana? Teraz zobaczysz, czy moje słowo się spełni, czy nie.
• 24. Potem Mojżesz wyszedł i oznajmił ludowi słowa Pana; i zebrał siedemdziesięciu mężów spośród starszych ludu i rozmieścił ich wokół namiotu.
• 25. Wtedy Pan zstąpił w obłoku i przemówił do niego; i zabrawszy ducha, który był w nim, umieścił go na tych siedemdziesięciu starszych; i stało się, gdy spoczął na nich duch, że prorokowali, ale potem już nie.
• 26. Ale w obozie pozostało dwóch ludzi; jeden nazywał się Eldad, a drugi Medad; i spoczął na nich duch (ponieważ byli wśród zapisanych, chociaż nie szli do przybytku) i prorokowali w obozie.
• 27. Młody człowiek pobiegł i oznajmił Mojżeszowi, mówiąc: Eldad i Medad prorokują w obozie.
• 28. Jozue, syn Nuna, sługa Mojżesza, jeden z jego wybranych młodzieńców, odpowiedział i rzekł: Mojżeszu, panie mój, zabroń tego.
• 29. Ale Mojżesz mu odpowiedział: Czy jesteś o mnie zazdrosny? Chciałbym, żeby cały lud Pański był prorokami, aby Pan dał im swego ducha!
• 30. Potem Mojżesz wraz ze starszymi Izraela wycofał się do obozu.
• 31. Wtedy zerwał się wiatr od Pana, sprowadził przepiórki z morza i rozproszył je po całym obozie, na jeden dzień drogi z jednej strony i prawie jeden dzień drogi z drugiej strony, po całym obozie. i prawie dwa łokcie na powierzchni ziemi.
• 32. I wstawał lud przez cały ten dzień i całą noc, i cały następny dzień, i następną noc, i noc następną, i zbierali przepiórki; ten, który miał najmniej, zebrał dziesięć omerów; i rozłożyli je po obozie.
• 33. Gdy mięso było między ich zębami, zanim je przeżuli, zapłonął gniew Pana na lud i dotknął lud plagą bardzo wielką.
• 34. Dlatego nazwano to miejsce Kibroth-Hataavá, ponieważ tam chowano ludzi, którzy mieli pragnienie.
• 35. Z Kibrot-Hataawa lud udał się do Chaserot; i pozostał w Chaserot.

Bíblia Online