Kaznodziei, rozdział 7:

Wersety z Kaznodziei, rozdział 7 Księgi Kaznodziei w Biblii.

Mądrość

• 1. Poszukuje się dobrego imienia, które okaże się lepsze od najbardziej wybujałych perfum i uznawanie dnia śmierci za coś wyższego od dnia narodzin.
• 2. Lepiej jest przebywać w domu, w którym panuje żałoba, niż w domu, w którym odbywają się uroczystości, ponieważ śmierć jest wspólnym przeznaczeniem wszystkich i żyjący muszą poważnie stawić czoła tej rzeczywistości.
• 3. Mądrość odnajdujemy w uznaniu, że smutek jest w rzeczywistości bardziej korzystny niż śmiech, gdyż smutna twarz może polepszyć serce mężczyzny.
• 4. Mądrzy rozumieją, że prawdziwe zrozumienie znajduje się w domu, w którym panuje żałoba, podczas gdy głupi szuka jedynie chwilowej radości.
• 5. Umiejętność słuchania nagany mądrego człowieka jest cenniejsza niż rozkoszowanie się pieśnią głupców.
• 6. Tak jak trzask cierni pod garnkiem nie ma żadnego znaczenia, tak śmiech głupców nie ma prawdziwego celu.
• 7. Ucisk ma moc zepsucia mądrości, zamieniając mądrych w głupców, a przekupstwo może zniekształcić serce człowieka.
• 8. Lepszy jest koniec podróży niż jej początek, a cierpliwość jest bardziej chwalebna niż duma.
• 9. Gniew nie powinien łatwo panować nad duchem człowieka, gdyż zadomowił się w sercach głupców.
• 10. Nierozsądne jest kwestionowanie, dlaczego dni przeszłe były lepsze od teraźniejszości, ponieważ takie kwestionowanie nie jest oznaką mądrości.
• 11. Mądrość jest jak cenne dziedzictwo, z którego korzystają ci, którzy oglądają światło słoneczne.
• 12. Mądra wiedza jest tarczą ochronną, podobnie jak pieniądze, ale mądrość ma tę zaletę, że chroni życie tych, którzy ją posiadają.
• 13. Obserwując dzieła Boże, rozumiemy, że nikt nie może wyprostować tego, co On uczynił krzywym.
• 14. Cieszcie się z radością dniami pomyślności, ale miejcie świadomość, że Bóg stworzył zarówno dobre, jak i złe dni, uniemożliwiając człowiekowi pełne poznanie swojej przyszłości.
• 15. W tej pozornie bezsensownej egzystencji byłem świadkiem kłopotliwych przypadków: sprawiedliwy człowiek umarł, mimo że był sprawiedliwy, i niegodziwy, który żył długo pomimo swojej bezbożności.
• 16. Umiar jest niezbędny, ponieważ bycie nadmiernie sprawiedliwym lub niezwykle mądrym może prowadzić do samozagłady.
• 17. Podobnie nie popadajcie w nadmierną bezbożność i nie zachowujcie się głupio, gdyż może to przyspieszyć śmierć.
• 18. Mądrze jest utrzymywać te dwie rzeczy w równowadze, bo ten, kto boi się Boga, będzie unikać skrajności.
• 19. Mądrość daje mędrcowi większą władzę niż dziesięciu odważnych mężów strzegących miasta.
• 20. Jednakże nie ma na ziemi ani jednego sprawiedliwego człowieka, który by nigdy nie zgrzeszył.
• 21. Nie zwracaj ślepej uwagi na słowa wypowiadane przez ludzi, w przeciwnym razie możesz usłyszeć, jak nawet twój sługa mówi źle o tobie.
• 22. Każdy bowiem wie w głębi duszy, że często źle mówił o innych.
• 23. Z mądrością głęboko rozmyślałem nad tymi kwestiami i doszedłem do wniosku: postanowiłem szukać mądrości, ale zdałem sobie sprawę, że jest ona poza moim zasięgiem.
• 24. Rzeczywistość jest rozległa i głęboka; kto jest w stanie to w pełni zrozumieć?
• 25. Poświęciłem się więc nauce, badaniu i poszukiwaniu mądrości oraz zrozumienia natury niegodziwości i szaleństwa głupoty.
• 26. Odkryłem, że bardziej gorzką niż sama śmierć jest kobieta, która staje się sidłem, której serce jest pułapką, a ręce łańcuchami. Człowiekowi, który podoba się Bogu, udaje się z tego wyrwać, lecz grzesznik wpada w jego sieć.
• 27. Mistrz dzieli się także odkryciem: porównując jedną rzecz z drugą, aby znaleźć powód jej istnienia,
• 28. Wśród tysiąca mężczyzn znalazł tylko jednego, którego uważał za naprawdę godnego, natomiast wśród kobiet nie znalazł ani jednej.
• 29. I tak podsumowuje, stwierdzając, że Bóg stworzył ludzi sprawiedliwych, ale oni poświęcili się szukaniu wielu intryg.