Jozue, rozdział 22:

Wersety Jozuego, rozdział 22 Księgi Jozuego w Biblii.

Plemiona wschodnie wracają do Gileadu

• 1. Jozue zwołał pokolenia Rubena, Gada i połowę pokolenia Manassesa
• 2. i rzekł do nich: Wypełniliście wszystkie polecenia Mojżesza, sługi Pańskiego.
• 3. Nie opuściliście swoich braci przez cały ten czas, aż do dzisiaj, ale wiernie wypełnialiście misję, którą wam zlecił Pan, Bóg wasz.
• 4. Teraz, gdy Pan, zgodnie z obietnicą, dał odpocząć waszym braciom, wróćcie do swoich domów, do ziemi, którą dał wam Mojżesz, sługa Pana, za Jordanem.
• 5. Ale pilnie przestrzegajcie przykazań i prawa, które dał wam Mojżesz, sługa Pana. Kochaj Pana, Boga swego, podążaj wszystkimi jego drogami, przestrzegaj jego przykazań, trzymaj się go mocno i służ mu całym swoim sercem i całą swoją duszą.”
• 6. Wtedy Jozue pobłogosławił ich i odprawił, a oni wrócili do domu.
• 7. (Mojżesz dał ziemię w Baszanie połowie pokolenia Manassesa, a Jozue dał ziemię po zachodniej stronie Jordanu drugiej połowie pokolenia wraz z innymi Izraelitami.) Kiedy Jozue odesłał ich do domu, on pobłogosławił ich,
• 8. mówiąc: „Wróćcie do domu z bogactwem, które zgromadziliście: wielkimi trzodami, srebrem, złotem, brązem, żelazem i dużą ilością ubrań. Podzielcie się łupami swoich wrogów ze swoimi braćmi”.
• 9. Zatem pokolenia Rubena i Gada oraz połowa pokolenia Manassesa pozostawiły pozostałych Izraelitów w Szilo w ziemi Kanaan i wróciły do Gilead, do swojej ziemi, którą otrzymali w dziedzictwie od Pana za pośrednictwem Mojżesza.
• 10. Kiedy przybyli do Geliloth, niedaleko Jordanu w Kanaanie, pokolenia Rubena, Gada i połowa pokolenia Manassesa zbudowały tam nad Jordanem duży ołtarz.
• 11. Gdy pozostali Izraelici usłyszeli, że zbudowali ołtarz na granicy Kanaanu, w Gelilot, niedaleko Jordanu, po stronie Izraelitów,
• 12. Całe zgromadzenie Izraela zebrało się w Szilo, aby wypowiedzieć im wojnę.
• 13. Następnie Izraelici wysłali Pinchasa, syna kapłana Eleazara, do ziemi Gilead, do pokoleń Rubena, Gada i połowy pokolenia Manassesa.
• 14. Wysłali z nim dziesięciu przywódców, po jednym z każdego pokolenia Izraela, i każdy przywódca swojej rodziny z rodów Izraela.
• 15. Gdy przybyli do ziemi Gilead, do pokoleń Rubena, Gada i połowy pokolenia Manassesa, rzekli do nich: „Cały zgromadzenie Pana mówi: Jak to się stało, że dopuściliście się tej niewierności wobec Bóg Izraela? Jak mogliście odwrócić się od Pana, zbudować sobie ołtarz i zbuntować się przeciwko Niemu?
• 16. Czy grzech Peora nie był dla nas wystarczający? Do dziś nie oczyściliśmy się z tego grzechu, choć na całe zgromadzenie Pańskie spadła zaraza!
• 17. Teraz odwracacie się od Pana! Jeśli ziemia, którą odziedziczyliście, jest zbezczeszczona, przeprawcie się przez Jordan do ziemi należącej do Pana, gdzie jest przybytek Pana, i weźcie w posiadanie tę ziemię wśród nas. Ale nie buntujcie się przeciwko Panu ani przeciwko nam, budując sobie ołtarz inny niż ołtarz Pana, Boga naszego.
• 18. Czy grzech Achana, syna Zeracha, nie był wystarczający w odniesieniu do rzeczy poświęconych? Czy z powodu tego grzechu gniew Pana nie spadł na całe zgromadzenie Izraela? I czy nie tylko on umarł z powodu swego grzechu?”
• 19. Wtedy pokolenia Rubena, Gada i połowa pokolenia Manassesa odpowiedziały naczelnikom rodów Izraela:
• 20. „Potężny Bóg, Pan! Potężny Bóg, Pan! Tylko on wie! Niech o tym wie cały naród Izraela! Jeśli dopuściliśmy się niewierności lub buntu przeciwko Panu, nie oszczędzaj nas dzisiaj.
• 21. Jeśli zbudowaliśmy ten ołtarz, aby odwrócić się od Pana i składać na nim całopalenia, ofiary zbożowe i ofiary, niech sam Pan nas z tego rozliczy!
• 22. „Nie zrobiliśmy tego z powodu buntu lub niewierności Panu. Zrobiliśmy to, bo baliśmy się, że w przyszłości ich potomkowie powiedzą nam: «Nie macie działu z Panem».
• 23. A gdyby nam to powiedzieli, mogliby zabrać nasze dzieci i sprawić, że przestaną się bać Pana.
• 24. Dlatego postanowiliśmy zbudować ołtarz nie dla całopaleń i ofiar,
• 25. ale na pamiątkę między nami a wami i między przyszłymi pokoleniami, abyśmy oddawali cześć Panu naszymi ofiarami całopalnymi, ofiarami zbożowymi i ofiarami wspólnotowymi. Wtedy wasi potomkowie nie będą mogli powiedzieć naszemu: «Nie macie działu z Panem».
• 26. „Wręcz przeciwnie! Zrobiliśmy to, bo baliśmy się, że w przyszłości ich potomkowie powiedzą nam: «Patrzcie na wzór ołtarza Pańskiego, który zbudowali nasi przodkowie, nie na całopalenia lub ofiary, ale jako pamiątkę między nami a wami. '
• 27. Czy Pan może nas pociągnąć do odpowiedzialności za bunt przeciwko Niemu? NIE! Wręcz przeciwnie, zrobiliśmy to, bo baliśmy się, że w przyszłości ich potomkowie powiedzą nam: „Nie macie działu z Panem”.
• 28. „A gdyby nam to powiedzieli, odpowiedzielibyśmy: «Patrzcie na wzór ołtarza Pańskiego, który zbudowali nasi przodkowie, nie na całopalenia czy ofiary, ale jako pamiątkę między nami a wami.»
• 29. „Dalekie będzie od nas, abyśmy zbuntowali się przeciwko Panu i odwrócili się od Niego, budując ołtarz inny niż ołtarz Pana, Boga naszego, przed Jego przybytkiem, przy całopaleniach, ofiarach zbożowych i ofiarach. Oby Pan poprosił nas o rozliczenie się z tego w przyszłości!
• 30. Gdy Pinchas, syn kapłana Eleazara, i naczelnicy pokoleń izraelskich, naczelnicy rodów, usłyszeli, co powiedziały pokolenia Rubena, Gada i połowa pokolenia Manassesa, uspokoili się.
• 31. Wtedy Pinchas, syn kapłana Eleazara, rzekł do nich: «Dziś wiemy, że Pan jest z nami, bo nie zawiedliście Panu. W ten sposób wybawiliście Izraelitów z ręki Pana”.
• 32. Następnie Pinchas, syn kapłana Eleazara, wraz z naczelnikami powrócili z ziemi Gilead, od pokoleń Rubena i Gada, do ziemi Kanaan, gdzie spotkali się z innymi Izraelitami i zdali im relację.
• 33. Wszyscy cieszyli się z tej wiadomości i chwalili Boga. I nie mówili już o prowadzeniu wojny z pokoleniami Rubena i Gada ani o zniszczeniu ziemi, w której mieszkali.
• 34. Mężowie Rubena i Gada nazwali ołtarz „Świadkiem wśród nas”, aby oznajmiać, że Pan jest Bogiem.

Bíblia Online