Hioba, rozdział 32:
reklama
Wersety z Hioba, rozdział 32 Księgi Hioba w Biblii.
Elihu
- 1. Wtedy trzej mężczyźni przestali odpowiadać Hiobowi, ponieważ uważał się za sprawiedliwego.
- 2. Jednak Elihu, syn Barachela Buzyty z rodu Ram, bardzo rozgniewał się na Hioba, ponieważ usprawiedliwił się przed Bogiem.
- 3. Rozgniewał się także na trzech przyjaciół Hioba, ponieważ nie znaleźli właściwej odpowiedzi, a mimo to potępili Hioba.
- 4. Elihu czekał, aby porozmawiać z Hiobem, ponieważ byli od niego starsi.
- 5. Kiedy zdał sobie sprawę, że trzej mężczyźni nie mają już słów, aby odpowiedzieć, jego gniew wzrósł.
- 6. Wtedy przemówił Elihu, syn Barachela Buzyty, i rzekł: „Ja jestem młody, a ty jesteś stary; Dlatego z obawą i szacunkiem nie odważyłem się wyjawić Ci mojej wiedzy.
- 7. Pomyślałem: „Wiek musi przemówić, lata muszą uczyć mądrości”.
- 8. Jednak to Boże tchnienie w człowieku pozwala mu zrozumieć; to tchnienie Wszechmogącego pozwala mu zrozumieć.
- 9. Mądrość nie jest własnością tylko osób starszych i tylko oni nie są w stanie rozeznać, co jest słuszne.
- 10. Dlatego mówię wam: Słuchajcie mnie; Ja też ujawnię to, co wiem.
- 11. Cierpliwie czekałem, aż mówisz, uważnie słuchałem Twoich rozważań, gdy szukałeś odpowiednich słów.
- 12. Całą uwagę poświęciłem waszym słowom, ale nikt z was nie obalił Hioba, nikt z was nie podważył jego argumentów.
- 13. Nie upieraj się przy mówieniu: „Znaleźliśmy mądrość; tylko Bóg może go potępić, a nie człowiek.
- 14. Job nie skierował swoich słów przeciwko mnie, a ja nie odpowiem mu twoimi słowami.
- 15. Są zakłopotani, nie mają odpowiedzi; słowa je opuściły.
- 16. Czy powinienem zatem poczekać, skoro przestali mówić i nie mają żadnych argumentów do przedstawienia?
- 17. Ja też udzielę odpowiedzi, ja też wyjaśnię, co wiem,
- 18. bo jestem pełen słów i duch, który jest we mnie, kieruje mną.
- 19. Mam wrażenie, że wino zaraz się przeleje, jak nowe bukłaki, które zaraz pękną.
- 20. Muszę porozmawiać; to mi ulży. Muszę otworzyć usta i odpowiedzieć.
- 21. Nie będę stronniczy ani pochlebstwa,
- 22. bo nie umiem pochlebiać; w przeciwnym razie mój Stwórca wkrótce by mnie zabrał”.
