Ezdrasz, rozdział 3:
reklama
Wersety z Ezdrasza, rozdział 3 Księgi Ezdrasza w Biblii.
Rekonstrukcja ołtarza
- 1. W siódmym miesiącu, gdy Izraelici byli już w swoich miastach, lud zebrał się w Jerozolimie jak jeden mąż.
- 2. Jezue, syn Josadaka, wraz ze swoimi współkapłanami, a także Zerubbabel, syn Szealtiela, i jego współkapłani, rozpoczęli budowę ołtarza Boga Izraela, aby składać na nim całopalenia, zgodnie z tym, co napisano w Prawie Mojżesza , mąż Boży.
- 3. Mimo strachu przed otaczającym ich ludem zbudowali u jego podstawy ołtarz i tam składali Panu ofiary całopalne, zarówno poranne, jak i wieczorne.
- 4. Ponadto zgodnie z przepisami obchodzili Święto Namiotów, składając codziennie przepisaną liczbę całopaleń.
- 5. Składali stałe ofiary całopalne, ofiary nowiu księżyca, ofiary przepisane na wszystkie święte święta Pańskie, a także dobrowolne ofiary składane Panu.
- 6. Od pierwszego dnia siódmego miesiąca zaczęto składać Panu ofiary całopalne, chociaż fundamenty świątyni Pańskiej nie były jeszcze położone.
Naprawa fundamentów świątyni
- 7. Finansowanie i rozpoczęcie budowy świątyni 7 Następnie dali pieniądze murarzom i stolarzom, a także żywność, napoje i oliwę dla Sydończyków i Tyryjczyków, aby sprowadzili drogą morską kłody cedrowe z Libanu do Joppy, zgodnie z zezwoleniem króla Cyrus z Persji.
- 8. W drugim roku po ich przybyciu do świątyni Bożej w Jerozolimie, w drugim miesiącu, Zorobabel, syn Szealtiela, Jeszua, syn Josadaka, i ich bracia, kapłani, Lewici i wszyscy, którzy wrócili z wygnania do Jerozolimie, zaczęli pracować. Do nadzorowania budowy świątyni Pańskiej wyznaczyli Lewitów w wieku dwudziestu lat lub starszych.
- 9. Jeszua, jego synowie i bracia oraz Kadmiel i jego synowie, potomkowie Hodawiasza, przyłączyli się do Lewitów, aby nadzorować tych, którzy pracowali przy pracach w świątyni Bożej.
- 10. Gdy budowniczowie zakładali fundamenty świątyni Pańskiej, kapłani ubrani w szaty kapłańskie i dmuchający w trąby oraz Lewici, potomkowie Asafa, z cymbałami byli gotowi chwalić Pana zgodnie ze wskazówkami Dawida król Izraela.
- 11. Śpiewając Panu z wdzięcznością i uwielbieniem, głosili: «On jest dobry; jego miłość do Izraela trwa na wieki”. I cały lud wychwalał Pana z wielką radością, gdyż zostały położone fundamenty świątyni Pańskiej.
- 12. Jednakże wielu starszych kapłanów, lewitów i domowników, którzy widzieli starożytną świątynię, głośno płakało, gdy patrzyli na fundamenty tej świątyni. W tym samym czasie wielu innych krzyczało z radości.
- 13. Hałas radości i płaczu był tak zmieszany, że nie można było odróżnić jednego dźwięku od drugiego. Dźwięk było słychać z dużej odległości.
