2 Samuela, rozdział 3:

Wersety z 2 Samuela, rozdział 3 księgi 2 Samuela z Biblii.

• 1. Wojna pomiędzy rodami Saula i Dawida trwała długo. W miarę jak Dawid stawał się coraz potężniejszy, rodzina Saula słabła.
• 2. Oto synowie Dawida urodzeni w Hebronie: najstarszy był Amnon, syn Achinoama z Jizreel;
• 3. druga była Quileab, syn Abigail, wdowa po Nabalu z Karmelu; trzeci był Absalom, syn Maaki, córki Talmaja, króla Geszur;
• 4. czwartym był Adoniasz, syn Haggity; piątym był Szefatiasz, syn Abitala;
• 5. a szóstym był Itream, syn swojej żony Egla. Byli to synowie Dawida urodzeni w Hebronie.

Abner dołącza do Dawida

• 6. W miarę trwania wojny między rodami Saula i Dawida Abner zyskiwał coraz większą władzę w rodzinie Saula.
• 7. Saul miał nałożnicę imieniem Rispa, córkę Achiasza. Isz-Boszet zapytał Abnera: „Dlaczego spałeś z nałożnicą mojego ojca?”
• 8. Abner oburzył się pytaniem Isz-Boszeta i wykrzyknął: „Czy jestem psem w służbie Judy? Do tej pory byłem lojalny wobec rodziny Saula, jego ojca oraz jego krewnych i przyjaciół. Uchroniłem cię przed wpadnięciem w ręce Dawida. A teraz oskarżacie mnie o zbrodnię z udziałem tej kobiety!
• 9. Niech Bóg mnie surowo ukarze, jeśli nie zrobię dla Dawida tego, co obiecał mu Pan:
• 10. Odbierzcie królestwo rodowi Saula i ustanowijcie tron Dawida nad Izraelem i Judą od Dan aż do Beer-Szeby.
• 11. Isz-Boszet nie odpowiedział ani słowa, bo bał się Abnera.
• 12. Następnie Abner wysłał posłów do Dawida z taką propozycją: „Czyja jest ta ziemia? Zawrzyjmy umowę, a pomogę ci zdobyć poparcie całego Izraela”.
• 13. „OK” – odpowiedział Dawid – „ale pod jednym warunkiem: nie wolno ci stawić się przede mną, jeśli nie zabierzesz ze sobą Michal, córki Saula”.
• 14. Dawid wysłał posłańców do Isz-Boszeta, syna Saula, z żądaniem: „Przyprowadźcie moją żonę Michal, którą poślubiłem w zamian za sto napletków filistyńskich”.
• 15. Wtedy Isz-Boszet kazał ją odebrać jej mężowi Paltielowi, synowi Laisza.
• 16. Paltiel poszedł za nią, płacząc, do Baurim, ale Abner kazał mu wrócić do domu, a on usłuchał.
• 17. W międzyczasie Abner rozmawiał z władzami izraelskimi i powiedział: „Od jakiegoś czasu chcieliście, aby Dawid był królem.
• 18. Nadszedł czas na działanie, gdyż Pan obiecał Dawidowi: «Przez Dawida, mojego sługę, wybawię Izraela z mocy Filistynów i wszystkich ich wrogów.»
• 19. Abner osobiście rozmawiał także z Beniaminitami, a następnie udał się do Hebronu, aby powiedzieć Dawidowi wszystko, co postanowili Izrael i pokolenie Beniamina.
• 20. Gdy Abner przybył do Hebronu z dwudziestoma ludźmi, Dawid wyprawił ucztę na jego cześć. Abnera i jego towarzyszy przyjęto z wielką radością.
• 21. Wtedy Abner powiedział do Dawida: «Pozwól mi pójść i zgromadzić całego Izraela, aby zawrzeć z tobą przymierze, królu, abyś mógł panować nad wszystkim, czego zapragniesz». Dawid pozwolił Abnerowi odejść w spokoju.

Joab zabija Abnera

• 22. W tym samym czasie żołnierze Dawida i Joaba wrócili z wyprawy, przywożąc ze sobą ogromny łup. Abnera jednak nie było już z Dawidem w Hebronie, gdyż Dawid pozwolił mu odejść w pokoju.
• 23. Gdy Joab przybył z całym swoim wojskiem, powiedziano mu, że Abner, syn Nera, był z królem, ale Dawid pozwolił mu odejść w pokoju.
• 24. Joab poszedł do króla i zapytał: „Co zrobiłeś? Abner przyszedł do ciebie, a ty go wypuściłeś?
• 25. Znasz Abnera, syna Nera. Przyszedł, żeby cię oszukać, obserwować twoje ruchy i dowiedzieć się wszystkiego, co robisz.
• 26. Wtedy Joab wysłał posłańców za Abnerem i sprowadzili go ze studni Sira. Ale David o tym nie wiedział.
• 27. Gdy Abner wrócił do Hebronu, Joab zaprowadził go do rogu w pobliżu bramy miejskiej, jakby chciał z nim porozmawiać na osobności. Tam Joab dźgnął go w brzuch i Abner zmarł z powodu krwi Asaela, brata Joaba.
• 28. Kiedy Dawid usłyszał, co się stało, powiedział: „Ja i moje królestwo jesteśmy niewinni przed Panem na zawsze z powodu krwi Abnera, syna Nera.
• 29. Niech wina za jego śmierć spadnie na głowy Joaba i całej jego rodziny! Niech w rodzinie Joaba nigdy nie brakuje kogoś cierpiącego na fluksję, trąd, chodzącego o kulach, umierającego od miecza lub umierającego z głodu”.
• 30. Joab i jego brat Abiszaj zabili Abnera za to, że ten zabił ich brata Asaela w bitwie pod Gibeonem.
• 31. Dawid rzekł do Joaba i całego wojska, które z nim było: «Włóżcie szaty żałobne i rozdzierajcie swoje szaty na znak żałoby. Płaczcie przed Abnerem”. I król Dawid poszedł za noszami, które niosły ciało.
• 32. Abner został pochowany w Hebronie, a Dawid i cały lud płakał głośno przy grobie Abnera.
• 33. Następnie król zaśpiewał na cześć Abnera tę lamentację: „Dlaczego Abner umarł jak głupiec?
• 34. Jego ręce nie były związane, a jego stopy nie były związane. Upadł tak, jak upada przed złoczyńcami”. A cały lud jeszcze bardziej płakał nad Abnerem.
• 35. Wtedy cały lud nalegał, aby Dawid jadł, póki jeszcze był dzień. Ale Dawid złożył uroczystą przysięgę: „Niech Bóg mnie surowo ukarze, jeśli skosztuję jakiegokolwiek jedzenia przed zachodem słońca!”
• 36. Cały lud usłyszał przysięgę Dawida i ją zaakceptował, gdyż wszystko, co uczynił król, cieszyło się aprobatą ludu.
• 37. Tego dnia cały lud Izraela i cały Izrael uznał, że król nie ponosi winy za zamordowanie Abnera, syna Nera.
• 38. Następnie król powiedział do swoich doradców: „Czy nie zdajecie sobie sprawy, że dzisiaj w Izraelu upadł przywódca, ważna osoba?
• 39. Chociaż jestem namaszczonym królem, wciąż jestem słaby, podczas gdy ci synowie Cerui są silniejsi ode mnie. Niech Pan odpłaci złoczyńcy według jego złych uczynków!”

Bíblia Online