2 Samuela, rozdział 24:

reklama

Wersety z 2 Samuela, rozdział 24 księgi 1 Samuela w Biblii.

Dawid zarządza spis ludności

1. Ponownie Pan rozgniewał się na Izrael i podburzył Dawida przeciwko ludowi, co doprowadziło go do przeprowadzenia spisu ludności Izraela i Judy.
2. Wtedy król rzekł do Joaba i pozostałych dowódców armii: «Przejdź przez pokolenia izraelskie od Dan aż do Beer-Szeby i policz lud, abym wiedział, ilu ich jest».
3. Ale Joab zapytał króla: «Niech Pan, twój Bóg, pomnoży lud stokrotnie i niech zobaczą to oczy mojego pana, króla! Ale dlaczego król chce to zrobić?”
4. Jednak słowo króla przeważyło nad słowem Joaba i dowódców armii, więc wyszli przed obliczem króla, aby policzyć lud Izraela.
5. Przeprawili się przez Jordan i wyruszyli do Aroer, na południe od miasta, w dolinę. Potem udali się do Gad, Jazar,
6. Gilead, Kadesz Hetytów, Dan-Jahan i okolice Sydonu.
7. Stamtąd udali się w kierunku twierdzy Tyr oraz wszystkich miast Chiwwitów i Kananejczyków. W końcu dotarli do Beer-Szeby na Negewie Judy.
8. Podróżowali po całym kraju i po dziewięciu miesiącach i dwudziestu dniach wrócili do Jerozolimy.
9. Następnie Joab przedstawił królowi sprawozdanie ze spisu ludności: w Izraelu było osiemset tysięcy mężczyzn zdolnych do służby wojskowej, a w Judzie pięćset tysięcy.
10. Po przeliczeniu ludu Dawid poczuł wyrzuty sumienia i powiedział do Pana: «Ciężko zgrzeszyłem! Teraz, Panie, błagam Cię o przebaczenie grzechu Twojemu słudze, bo dopuściłem się wielkiej głupoty!”
11. Następnego dnia rano przemówił Pan do Gada, widzącego Dawida:
12. „Idź i powiedz Dawidowi: Tak mówi Pan: «Daję ci trzy możliwości kary; wybierz jednego z nich, a wykonam go na tobie”.
13. Wtedy Gad poszedł do Dawida i zapytał go: Co wolisz: trzy lata głodu w twojej ziemi, trzy miesiące ucieczki przed wrogami, którzy będą cię ścigać, czy też trzy dni zarazy w twojej ziemi? Zastanów się dobrze i powiedz mi, co mam odpowiedzieć temu, który mnie posłał.
14. Dawid odpowiedział: «Jestem w wielkiej rozpaczy! Wolę wpaść w ręce Pana, bo Jego miłosierdzie jest wielkie, niż wpaść w ręce ludzi”.
15. Wtedy Pan zesłał plagę na Izraela od owego rana aż do wyznaczonego czasu. A od Dan aż do Beer-Szeby zginęło siedemdziesiąt tysięcy ludzi.
16. Kiedy anioł wyciągnął rękę, aby zniszczyć Jerozolimę, Pan okazał skruchę i powiedział do anioła niszczącego: „Dość! Zabierz rękę!” W tej chwili anioł Pański stał w pobliżu klepiska Arauny Jebusyty.
17. Gdy Dawid ujrzał anioła zabijającego lud, rzekł do Pana: «To ja zgrzeszyłem i dopuściłem się nieprawości. Co one zrobiły? Niech Twoja ręka będzie przeciwko mnie i mojej rodzinie!”

Dawid buduje ołtarz

18. Tego dnia Gad rzekł do Dawida: «Idź i zbuduj ołtarz Panu na klepisku Arauny Jebusyty».
19. Dawid poszedł zgodnie z poleceniem Gada w imieniu Pana.
20. Gdy Arauna ujrzał zbliżającego się króla i jego żołnierzy, wyszedł i upadł przed królem twarzą do ziemi.
21. Zapytał: „Dlaczego mój pan i król przybyli do swego sługi?” Dawid odpowiedział: „Aby kupić wasze klepisko i zbudować na nim ołtarz Panu, aby powstrzymać zarazę wśród ludu”.
22. Arauna rzekł do Dawida: «Pan mój, król, może wziąć, co chce, i złożyć to w ofierze. Oto woły na ofiarę całopalną, młocarnię i jarzmo wołów na drewno.
23. Król Arauna mówi też: „Daję ci to wszystko”. I dodaje: „Niech Pan, twój Bóg, przyjmie twoją ofiarę”.
24. Król jednak odpowiada Araunie: „Nie! Chcę zapłacić uczciwą cenę. Nie będę składał Panu, Bogu mojemu, całopaleń, które nic mnie nie kosztują”. Następnie Dawid kupił klepisko i woły za pięćdziesiąt srebrników.
25. Dawid zbudował tam ołtarz Panu i składał całopalenia oraz ofiary współuczestniczenia. Wtedy Pan odpowiedział na prośby za ziemię i ustała plaga w Izraelu.