2 Samuela, rozdział 17:
reklama
Wersety z 2 Samuela, rozdział 17 księgi 1 Samuela w Biblii.
- 1. Wtedy Achitofel powiedział do Absaloma: Pozwól mi wybrać dwanaście tysięcy mężów, a jeszcze tej nocy wyruszę w pościg za Dawidem.
- 2. Zaatakuję, gdy będzie wyczerpany i słaby, wywołując panikę w jego armii. Sprawię, że wszyscy uciekną, z wyjątkiem króla.
- 3. Przywrócę tylko króla i cała armia będzie spokojna. Szukasz tylko życia mężczyzny.
- 4. Absalom i wszystkie władze Izraela uznały tę radę za pozytywną.
- 5. Jednakże Absalom powiedział: „Zawołaj także Chuszaja, Arachitę, abyśmy mogli usłyszeć jego zdanie”.
- 6. Kiedy Chuszaj przybył, Absalom powiedział do niego: „Achitofel udzielił nam rady. Czy powinniśmy się do tego zastosować, czy masz inną sugestię?”
- 7. Chuszaj odpowiedział: „Rada, której tym razem udzielił Achitofel, nie jest dobra.
- 8. Wiesz, że twój ojciec i jego ludzie są zaciekłymi wojownikami i są wściekli jak niedźwiedź, któremu skradziono młode. Co więcej, twój ojciec jest doświadczonym wojownikiem i nie spędzi nocy w armii.
- 9. Musiał już ukrywać się w jaskini lub gdzieś indziej. Jeśli w pierwszym ataku zginie część jego żołnierzy, wszyscy o tym usłyszą i powiedzą: ‚W armii Absaloma doszło do rzezi’.
- 10. Wtedy nawet najodważniejszy żołnierz, nieustraszony jak lew, będzie przerażony. Bo cały Izrael wie, że ich ojciec jest walecznym wojownikiem i że jego żołnierze również są waleczni.
- 11. Dlatego radzę, aby cały Izrael od Dan aż do Beer-Szeby został zwołany, aby przyłączył się do was, jak piasek na brzegu morza. A ty sam poprowadzisz armię do bitwy.
- 12. Wtedy zaatakujemy Dawida, gdziekolwiek się znajdzie, i otoczymy go, jak rosa pokrywa ziemię. Ani on, ani jego ludzie nie uciekną.
- 13. Jeśli schroni się w jakimkolwiek mieście, cały Izrael przyniesie liny i wciągnie miasto w dolinę, tak że nie pozostanie nawet mały kamień.
- 14. Absalom i wszyscy przywódcy Izraela uważali, że rada Chuszaja jest lepsza niż rada Achitofela. Ponieważ Pan planował pokrzyżować dobrą radę Achitofela i sprowadzić hańbę na Absaloma.
- 15. Następnie Chuszaj przekazał kapłanom Cadokowi i Abiatarowi radę, której Achitofel udzielił Absalomowi i przywódcom Izraela, a także radę, której sam później udzielił.
- 16. Poprosił ich, aby natychmiast przesłali Dawidowi wiadomość: „Nie nocuj na pustyni przy przejściach przez Jordan. Natychmiast przepraw się przez rzekę, bo inaczej król i cała jego armia zostaną zniszczeni”.
- 17. Jonatan i Achimaaz byli w En-Rogel i sługa ich powiadomił, gdyż nie było ich w mieście widać. Zamierzali opowiedzieć Dawidowi o tym, co usłyszeli.
- 18. Ale zobaczył ich młody człowiek i powiadomił Absaloma. Wyszli więc szybko i udali się do domu człowieka w Baurim, który miał na podwórzu studnię. Zeszli do studni,
- 19. I gospodyni domowa przykryła studnię pokrywką i posypała wierzch ziarnami zbóż, aby to zamaskować.
- 20. Gdy żołnierze Absaloma przyszli do domu kobiety i zapytali: „Gdzie są Jonatan i Achimaaz?”, kobieta odpowiedziała: „Przeszli przez strumień”. Żołnierze ich szukali, ale nie znaleźli, więc wrócili do Jerozolimy.
- 21. Po odejściu żołnierzy Jonatan i Achimaaz wyszli ze studni i poszli zawiadomić króla Dawida. Powiedzieli mu o radzie Achitofela przeciwko niemu i kazali mu natychmiast przekroczyć Jordan.
- 22. Dawid i całe jego wojsko odeszli, a gdy wzeszło słońce, wszyscy przekroczyli Jordan.
- 23. Achitofel widząc, że nie posłuchano jego rady, osiodłał osła i udał się do swego rodzinnego miasta. Uporządkował swoje sprawy, po czym się powiesił. Został pochowany w grobie swego ojca.
- 24. Dawid przybył już do Machanaim, gdy Absalom wraz ze wszystkimi Izraelitami przekroczył Jordan.
- 25. Absalom mianował Amasę dowódcą armii w miejsce Joaba. Amasa był synem Jetera, Izraelity, który miał stosunki z Abigail, córką Nachasza i siostrą Serui, matki Joaba.
- 26. Absalom i Izraelici rozbili obóz w Gilead.
- 27. Gdy Dawid przybył do Machanaim, Szobi, syn Nachasza, z Rabba Ammonitów, Makir, syn Ammiela, z Lo-Debar i Barzillaj Gileadczyk z Rogelim,
- 28. Przynieśli Dawidowi i jego wojsku łóżka, miski i naczynia gliniane. Przywieźli także pszenicę, jęczmień, mąkę, prażone ziarna, fasolę, soczewicę,
- 29. miód, twaróg, ser owczy i krowi, bo wiedzieli, że wojsko jest na pustyni zmęczone, głodne i spragnione.
