2 Samuela, rozdział 1:

Wersety z 2 Samuela, rozdział 1 księgi 1 Samuela z Biblii.

Dawid dowiaduje się o śmierci Saula

• 1. Po śmierci Saula Dawid powrócił po zwycięstwie nad Amalekitami. Od dwóch dni przebywał w Ziklagu
• 2. Kiedy trzeciego dnia przybył z obozu Saula człowiek z podartym ubraniem i brudem na głowie. Podszedł do Dawida i upadł twarzą na ziemię na znak szacunku.
• 3. Dawid zapytał: „Skąd przychodzisz?” Mężczyzna odpowiedział: „Uciekłem z obozu Izraela”.
• 4. Dawid powiedział: „Powiedz mi, co się stało”. A mężczyzna powiedział: „Nasza armia została pokonana w bitwie i wielu zginęło. Saul i Jonatan także nie żyją”.
• 5. Dawid zapytał młodzieńca, który przyniósł tę wiadomość: «Skąd wiesz, że Saul i Jonatan umarli?»
• 6. Młodzieniec odpowiedział: „Przypadkiem dotarłem na górę Gilboa i tam Saul opierał się na włóczni. Rydwany i jeźdźcy mieli go już dogonić.
• 7. Gdy mnie zobaczył, zawołał mnie, a ja odpowiedziałem: „Oto jestem”.
• 8. „Zapytał: «Kim jesteś?» „Jestem Amalekitą” – odpowiedziałem.
• 9. „Wtedy rozkazał mi: «Chodź tutaj i mnie zabij!» Cierpię i wkrótce umrę.
• 10. „Więc podszedłem do niego i zabiłem go, ponieważ wiedziałem, że nie przeżyje swoich obrażeń. Wziąłem jego koronę i bransoletę i przyniosłem je tobie, mój panie.
• 11. Wtedy Dawid rozdarł swoje szaty i to samo uczynili ludzie, którzy z nim byli.
• 12. I płakali, płakali i pościli aż do wieczora za Saula, Jonatana, za wojskiem Pańskim i za ludem Izraela, gdyż wielu zginęło od miecza.
• 13. Dawid zapytał młodzieńca, który przyniósł tę wiadomość: „Skąd jesteś?” A on odpowiedział: „Jestem synem cudzoziemca, jestem Amalekitą”.
• 14. Dawid zapytał go: «Dlaczego nie bałeś się podnieść ręki, aby zabić pomazańca Pańskiego?»
• 15. Wtedy Dawid zawołał jednego ze swoich żołnierzy i powiedział: „Przyjdź tutaj i zabij go!” Żołnierz zranił go, a mężczyzna zmarł.
• 16. Dawid powiedział do młodzieńca: „Jesteś odpowiedzialny za swoją śmierć. Twoje usta świadczyły przeciwko tobie, gdy mówiły: Zabiłem pomazańca Pańskiego.

Pieśń Dawida o śmierci Saula i Jonatana

• 17. Dawid śpiewał tę lamentację nad Saulem i jego synem Jonatanem:
• 18. i nakazał im uczyć tego ludzi z Judy; jest Lament Łuku, zapisany w Księdze Jaszera:
• 19. „Twój blask, Izraelu, leży martwy na twoich wzgórzach. Jak upadli wojownicy!
• 20. Nie głoście tego w Gat i nie ogłaszajcie tego na ulicach Aszkelonu, aby nie radowały się córki Filistynów i aby nie radowały się córki nieobrzezanych.
• 21. „O góry Gilboa, nigdy więcej nie spadnie na was rosa ani deszcz, ani pola, które rodzą zboże na ofiary. Tam bowiem zbezczeszczono tarczę wojowników, tarczę Saula, która nigdy nie będzie namaszczona oliwą.
• 22. Z krwi wojowników, z tłuszczu mocarzy, łuk Jonatana nigdy nie wrócił pusty, miecz Saula nigdy nie powrócił bez krwi.
• 23. „Saul i Jonatan, tak umiłowani, nie zostali rozdzieleni ani za życia, ani po śmierci. Byli szybsi od orłów i silniejsi od lwów.
• 24. „Płaczcie nad Saulem, córki Izraela! Opłakujcie Tego, który was przyodział w szkarłatne szaty i który przyozdobił swoje szaty złotymi ozdobami.
• 25. „Jakże wojownicy polegli w środku bitwy! Jonatan leży martwy na górach Izraela.
• 26. Jakże mi przykro z powodu ciebie, Jonatanie, mój bracie! Jakże byłeś mi drogi! Twoja przyjaźń była dla mnie cenniejsza niż miłość kobiet!
• 27. „Wojownicy upadli! Broń wojenna została zniszczona!”

Bíblia Online