2 Kronik, rozdział 20:

Wersety z 2 Kronik, rozdziału 20 księgi Biblii.

Jehoszafat pokonuje Moaba i Ammona

• 1. Potem Moabici, Ammonici i niektórzy Meunici wyruszyli na wojnę z Jehoszafatem.
• 2. Powiadomili Jehoszafata: „Nadchodzi przeciwko tobie wielki tłum z Edomu, po drugiej stronie Morza Martwego. Są już w Chazazom-Tamar, czyli En-Gedi.”
• 3. Wtedy Jehoszafat zaniepokoił się i postanowił szukać Pana, ogłaszając post w całym królestwie Judy.
• 4. Lud Judy, przybywając ze wszystkich miast Judy, zebrał się, aby szukać pomocy u Pana.
• 5. Jehoszafat stanął przed zgromadzeniem Judy i Jerozolimy w świątyni Pańskiej przed nowym dziedzińcem,
• 6. i modlił się: «Panie, Boże naszych przodków, czyż nie jesteś Bogiem nieba? Ty rządzisz wszystkimi królestwami narodów. W Twoich rękach jest moc i siła, i nie ma nikogo, kto mógłby Ci się oprzeć.
• 7. Boże nasz, czyż nie wypędziłeś mieszkańców tej ziemi przed swoim ludem, Izraelem, i nie oddałeś jej potomstwu Abrahama, przyjaciela twego, na zawsze?
• 8. Zamieszkali tam i zbudowali ci świątynię ku czci twojego imienia, mówiąc:
• 9. Jeśli przyjdzie na nas jakieś zło, miecz, sąd, zaraza lub głód, staniemy przed tym domem i przed tobą, bo twoje imię jest w tym domu, i będziemy do ciebie wołać w naszej niedoli, a ty wysłuchaj nas, a zbawisz”.
• 10. Oto synowie Ammona, Moabu i gór Seir, na których nie pozwoliliście Izraelowi najechać, gdy wychodzili z ziemi egipskiej, bo odwrócili się od niej i nie wytracili ich ,
• 11. Przychodzą, aby nam odpłacić, idą, aby nas wypędzić z ziemi, którą dałeś nam w dziedzictwo.
• 12. Boże nasz, czy nie będziesz ich sądził? Nie ma w nas bowiem siły, aby przeciwstawić się tej wielkiej armii, która nadchodzi przeciwko nam. Nie wiemy, co robić, ale nasze oczy są zwrócone na ciebie.
• 13. Cała Juda stanęła przed Panem ze swoimi dziećmi, swoimi żonami i swoimi dziećmi.
• 14. Wtedy Duch Pański zstąpił na Jachaziela, syna Zachariasza, wnuka Benajasza, prawnuka Jeiela i prawnuka Mattaniasza, lewity i potomka Asafa, w środku zgromadzenia.
• 15. I rzekł: Słuchajcie wszyscy Judo, wy, mieszkańcy Jerozolimy i ty, królu Jehoszafacie! Oto, co mówi do was Pan: Nie bójcie się ani nie przerażajcie z powodu tego wielkiego tłumu, bo nie wasza jest ta bitwa, ale Boga.
• 16. Jutro zstąpią przeciwko nim; oto wejdą na zbocze Ziz i spotkacie ich na końcu doliny, przed pustynią Jeruel.
• 17. Nie będziesz musiał walczyć w tej bitwie; Stójcie, stójcie i oglądajcie zbawienie Pana, Judo i Jerozolimo. Nie bój się i nie lękaj się; Wyjdź jutro przeciwko nim, bo Pan jest z tobą.”
• 18. Wtedy Jehoszafat upadł na twarz, a także cała Juda i mieszkańcy Jerozolimy upadli przed Panem i oddali mu pokłon.
• 19. I powstali Lewici, potomkowie Kehatytów i Korachitów, i donośnym głosem chwalili Pana, Boga Izraela.
• 20. Wczesnym rankiem wyruszyli na pustynię Tekoa. Gdy wychodzili, Jehoszafat nawoływał ich: „Słuchajcie mnie, Judo i mieszkańcy Jerozolimy! Uwierz w Pana, Boga swego, a będziesz bezpieczny; wierzcie w jego proroków, a będzie wam się powodziło”.
• 21. Po naradzie z ludem Jehoszafat wyznaczył niektórych, aby śpiewali Panu i chwalili Go za Jego świętość, gdy szli na czele wojska, śpiewając: „Dziękujcie Panu, bo Jego miłosierdzie trwa na wieki”.
• 22. Gdy zaczęli śpiewać pieśni pochwalne, Pan zastawił zasadzkę na synów Ammona, Moabu i góry Seir, którzy przybyli przeciwko Judzie i zostali pokonani.
• 23. Powstali Ammonici i Moabici przeciw mieszkańcom góry Seir, aby ich wytępić i wytępić; a gdy skończyli ich niszczyć, pomogli sobie nawzajem w zniszczeniu.
• 24. Kiedy Juda przybył na punkt obserwacyjny na pustyni i spojrzał na tłum, oto byli to tylko zwłoki leżące na ziemi; ani jeden nie uciekł.
• 25. Wtedy Jehoszafat i jego ludzie poszli splądrować łupy znajdujące się między zwłokami i znaleźli wśród nich dobra, drogie ubrania i cenne przedmioty, tak bardzo, że nie mogli wszystkiego unieść; było więcej, niż mogli znieść. Spędzili trzy dni plądrując łupy, bo było ich dużo.
• 26. Czwartego dnia zebrali się w dolinie Beraka, gdzie chwalili Pana. Dlatego do dziś nazywają to miejsce Vale de Beraca.
• 27. Wtedy wszyscy mężowie z Judy i Jerozolimy, z Jehoszafatem na czele, powrócili radośnie do Jerozolimy, gdyż Pan dał im radość, wybawiając ich od wrogów.
• 28. Przy dźwiękach harf, cytr i trąb weszli do Jerozolimy, do domu Pańskiego.
• 29. I strach przed Bogiem ogarnął wszystkie królestwa ziemi, gdy usłyszały, że Pan walczył z wrogami Izraela.
• 30. I zapanował pokój w królestwie Jehoszafata, gdyż jego Bóg zapewnił mu spokój ze wszystkich stron.

Koniec królestwa Jehoszafata

• 31. Jehoszafat panował nad Judą, a w chwili objęcia rządów miał trzydzieści pięć lat, a panował dwadzieścia pięć lat w Jerozolimie. Jego matce było na imię Azuba i była córką Silego.
• 32. Szedł drogą Asy, swego ojca, i nie odstąpił od niej, czyniąc to, co było słuszne w oczach Pana.
• 33. Jednakże wyżyny nie zostały zabrane; lud nie przygotował jeszcze swych serc dla Boga swoich ojców.
• 34. Pozostałe dzieje Jehoszafata, od początku do końca, są spisane w Księdze Jehu, syna Chananiego, która została włączona do Księgi Królów Izraela.
• 35. Potem Jehoszafat, król Judy, zawarł przymierze z Ochozjaszem, królem Izraela, który postępował niegodziwie.
• 36. Zjednoczyli się, aby budować statki handlowe w Esjon-Geber.
• 37. Wtedy Eliezer, syn Dodawy, z Mareszy, prorokował przeciwko Jehoszafatowi, mówiąc: «Ponieważ zawarłeś przymierze z Ochazjaszem, Pan zniszczy dzieła, których dokonałeś». A statki uległy rozbiciu i nie mogły kontynuować podróży w celach handlowych.

Bíblia Online