2 Królowie, rozdział 3:

reklama

Wersety z 2 Księgi Królewskiej, rozdział 3 księgi 1 Samuela z Biblii.

bunty Moabu

1. Joram, syn Achaba, objął tron Izraela w Samarii w osiemnastym roku panowania Jehoszafata, króla judzkiego, i rządził przez dwanaście lat.
2. Dopuścił się zła w oczach Pana, ale nie w takim stopniu jak jego ojciec i matka, gdyż usunął święty słup Baala, który wzniósł jego ojciec.
3. Mimo to trwał w grzechach, do których nakłonił Izraela Jeroboam, syn Nebata, i nie odwrócił się od nich.
4. W tym czasie Mesza, król Moabu, miał wiele trzód i płacił królowi Izraela daninę w postaci stu tysięcy baranków i wełny ze stu tysięcy baranów.
5. Ale po śmierci Achaba król Moabu zbuntował się przeciwko królowi Izraela.
6. Dlatego król Joram opuścił Samarię i zmobilizował całego Izraela.
7. Wysłał wiadomość do Jehoszafata, króla judzkiego, mówiąc: «Zbuntował się przeciwko mnie król Moabu. Czy pójdziesz ze mną na bitwę z Moabem?” Jehoszafat odpowiedział: „Tak, pójdę. Jestem taki jak ty, mój lud jest jak twój lud, moje konie są jak twoje konie.
8. Wtedy Jehoszafat zapytał: „Którędy zaatakujemy?” Joram odpowiedział: „Przez pustynię Edomu”.
9. I odeszli król Izraela, król Judy i król Edomu. Po siedmiodniowym marszu nie było już wody dla wojska i towarzyszących im zwierząt.
10. Król Izraela zawołał: „Ach! Pan zgromadził nas, trzech królów, aby nas wydać w ręce Moabu!”
11. Ale Jehoszafat zapytał: «Czy nie ma tu proroka Pańskiego, przez którego moglibyśmy zapytać Pana?» Wtedy odpowiedział jeden ze sług króla izraelskiego: «Jest tu Elizeusz, syn Szafata. Był asystentem Eliasza”.
12. Jehoszafat odpowiedział: «Słowo Pańskie jest z nim». Następnie trzej królowie poszli porozmawiać z Elizeuszem.
13. Elizeusz rzekł do króla izraelskiego: «Dlaczego mnie szukacie? Idź i zasięgnij rady u proroków swego ojca i matki”. Ale król izraelski nalegał: „Nie, bo to Pan zgromadził nas, trzech królów, aby nas wydać w ręce Moabu”.
14. Wtedy Elizeusz rzekł: «Przysięgam na imię Pana Zastępów, któremu służę, że gdyby nie szacunek, jaki darzę Jehoszafata, króla judzkiego, nie zwracałbym na niego uwagi i nie patrzyłbym na niego.
15. A teraz przyprowadźcie mi muzyka.” A gdy muzyk grał, moc Pana spadła na Elizeusza.
16. Potem rzekł: «Tak mówi Pan: Wykopcie wiele cystern w tej dolinie.
17. Bo tak mówi Pan: Nie ujrzysz wiatru ani deszczu, ale ta dolina napełni się wodą i będziesz pić ty, twoje bydło i twoje wojsko.
18. To niewiele dla Pana. Wyda także Moaba w wasze ręce.
19. Zniszczycie wszystkie miasta warowne i wszystkie ważniejsze miasta. Wytną wszelkie drzewa owocowe, zatrzymają się każdej wiosny i kamieniami pokryją każdą żyzną ziemię”.
20. Następnego ranka, gdy składano ofiarę, oto woda wypłynęła od strony Edomu i napełniła całą krainę.
21. Gdy wszyscy Moabici usłyszeli, że królowie przybyli, aby ich zaatakować, zwołali wszystkich mężczyzn zdolnych do noszenia broni, od najmłodszego do najstarszego, i zajęli pozycje na granicy.
22. Następnego dnia, gdy wstali wcześnie rano, słońce świeciło nad wodą i Moabici widzieli ją przed sobą czerwoną jak krew.
23. Wtedy powiedzieli: „To jest krew! Królowie walczyli między sobą i zabijali się nawzajem. Teraz, Moabici, za łup!”
24. Ale gdy Moabici przybyli do obozu Izraela, Izraelici powstali i zaatakowali ich, a Moabici uciekli przed nimi. Izraelici posuwali się naprzód i najeżdżali Moab,
25. Niszczyli miasta i każdy rzucił kamieniem, i zasypali wszystkie żyzne pola. Zablokowali wszystkie źródła i wycięli wszystkie drzewa owocowe. Dopiero w Kir-Hareseth kamienie pozostały na swoim miejscu, lecz łucznicy otoczyli je i zaatakowali.
26. Kiedy król Moabu zobaczył, że przegrywa bitwę, zebrał siedmiuset mężów z mieczami, aby przedrzeli się do króla Edomu, ale nie mogli tego zrobić.
27. Następnie wziął swego najstarszego syna, który miał po nim zostać królem, i złożył go na ścianie w ofierze całopalnej. I powstało wielkie oburzenie przeciwko Izraelowi, tak że wycofali się i wrócili do swojej ziemi.