2 Kroniki, rozdział 6:

Wersety z 2 Kronik, rozdział 6 księgi 2 Kronik Biblii.

• 1. Salomon zawołał: „Pan powiedział, że będzie mieszkał w ciemnej chmurze!
• 2. Zbudowałem dla was wspaniałą świątynię, miejsce, w którym będziecie mieszkać na wieki!”
• 3. Wtedy król odwrócił się i pobłogosławił całe zgromadzenie Izraela, które tam stało.
• 4. I rzekł: «Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, który swoimi rękami wypełnił to, co własnymi ustami obiecał mojemu ojcu Dawidowi, gdy mu powiedział:
• 5. Od dnia, w którym wyprowadziłem mój lud z Egiptu, nie wybrałem żadnego miasta spośród pokoleń izraelskich, aby zbudowało świątynię ku czci mojego imienia, ani nie wybrałem nikogo na wodza Izraela, mojego ludu.
• 6. Ale teraz wybrałem Jerozolimę, aby tam przebywało moje imię, i wybrałem Dawida, aby rządził moim ludem, Izraelem.
• 7. „Mój ojciec Dawid miał zamiar zbudować świątynię ku czci imienia Pana, Boga Izraela.
• 8. Ale Pan mu odpowiedział: Dobrze uczyniłeś, że w swoim sercu postanowiłeś zbudować świątynię ku czci mojego imienia;
• 9. Jednak to nie ty go zbudujesz, ale twój syn, który wyjdzie od ciebie; zbuduje świątynię ku czci mego imienia.
• 10. „I Pan spełnił swoją obietnicę. Jestem następcą mojego ojca, Dawida, i teraz zasiadam na tronie Izraela, jak obiecał Pan, i zbudowałem świątynię na cześć imienia Pana, Boga Izraela.
• 11. Umieściłem w nim Arkę, w której znajdują się tablice przymierza Pańskiego, które zawarł z Izraelitami.

Modlitwa poświęcenia

• 12. Wtedy Salomon stanął przed ołtarzem Pańskim i przed całym zgromadzeniem Izraela, i podniósł ręce do modlitwy.
• 13. Na środku dziedzińca zewnętrznego wykonał platformę z brązu, długą i szeroką na osiem stóp i wysoką na cztery stopy. Król stanął na podwyższeniu, po czym uklęknął przed całym zgromadzeniem Izraela, wzniósł ręce do nieba,
• 14. i modlił się: „Panie, Boże Izraela, nie ma takiego Boga jak Ty w niebie i na ziemi! Ty, który dochowujesz przymierza miłości ze swoimi sługami, którzy całym sercem postępują zgodnie z Twoją wolą.
• 15. Wypełniłeś swą obietnicę daną Twojemu słudze Dawidowi, mojemu ojcu; Ustami to uczyniłeś i ręką wypełniłeś, jak jest dzisiaj.
• 16. „Teraz spełnij, Panie, Boże Izraela, drugą obietnicę, którą dałeś swojemu słudze Dawidowi, mojemu ojcu, mówiąc: «Nie będziesz mieć nigdy przede mną potomka, który zasiądzie na tronie Izraela, jeśli tylko twój potomkowie będą się starali postępować zgodnie z moim prawem we wszystkim, tak jak ty to zrobiłeś.
• 17. Teraz, Panie, Boże Izraela, niech się potwierdzi słowo, które wypowiedziałeś do swego sługi Dawida.
• 18. „Ale czy jest możliwe, aby Bóg mieszkał na ziemi z ludźmi? Niebiosa, nawet najwyższe niebiosa, nie mogą cię pomieścić. A tym bardziej ta świątynia, którą zbudowałem!
• 19. Wysłuchaj jednak modlitwy swego sługi i jego prośby o miłosierdzie, Panie, Boże mój. Usłysz wołanie i modlitwę, którą Twój sługa zanosi dzisiaj przed Tobą.
• 20. Niech wasze oczy we dnie i w nocy będą zwrócone na tę świątynię, miejsce, w którym powiedziałeś, że umieścisz w niej swoje imię, aby usłyszeć modlitwę, którą Twój sługa modli się w tym miejscu.
• 21. Wysłuchaj błagania Twojego sługi i Twojego ludu, Izraela, gdy modlą się w tym miejscu. Słuchaj z nieba, miejsca swego zamieszkania, a gdy usłyszysz, przebacz im.
• 22. „Kiedy ktoś zgrzeszy przeciw bliźniemu i będzie musiał przysiąc, przyjdzie przysiąc przed Twoim ołtarzem w tej świątyni,
• 23. słuchaj z niebios i działaj. Sądź swoje sługi; Odpłaca winnemu, zrzucając skutki swego postępowania na swoją głowę, a niewinnego ogłasza niewinnym, dając mu to, na co zasługuje jego niewinność.
• 24. „Kiedy twój lud, Izrael, zostanie pokonany przez wroga za to, że zgrzeszył przeciwko tobie, i zwróci się do ciebie, i będzie wzywał twojego imienia, modląc się i błagając cię w tej świątyni,
• 25. Wysłuchaj z nieba i przebacz grzech swojemu ludowi, Izraelowi, i sprowadź go z powrotem do ziemi, którą dałeś im i ich przodkom.
• 26. „Kiedy niebo się zamknie i nie będzie deszczu, bo twój lud zgrzeszył przeciwko tobie, i twój lud powróci na to miejsce, będą wzywać twojego imienia i odwrócą się od swoich grzechów, ponieważ ich ukarałeś,
• 27. Wysłuchaj z nieba i odpuść grzechy Twoich sług, Twojego ludu, Izraela. Naucz ich właściwej drogi i ześlij deszcz na twoją ziemię, którą dałeś swojemu ludowi w dziedzictwo.
• 28. „Kiedy w kraju panuje głód lub zaraza, zaraza i pleśń, szarańcza wędrująca i szarańcza niszcząca, lub gdy wrogowie oblegają wasze miasta, gdy w środku jakiejś zarazy lub epidemii
• 29. Izraelita lub cały Izrael, wasz lud, modli się lub prosi o miłosierdzie, każdy odczuwając swoje cierpienia i bóle, wyciąga ręce w stronę tej świątyni,
• 30. Usłyszcie z nieba, waszego mieszkania. Przebaczaj i traktuj każdego tak, jak na to zasługuje, ponieważ znasz jego serce. Tak, tylko Ty znasz serce człowieka.
• 31. Dlatego będą się ciebie bać i postępować zgodnie z twoją wolą, dopóki będą mieszkać w ziemi, którą dałeś naszym przodkom.
• 32. „A cudzoziemiec, który nie należy do twojego ludu, Izraela, a który przybył z dalekiej ziemi ze względu na twoje wielkie imię, twoją potężną rękę i twoje mocne ramię; kiedy przyjdzie i modli się twarzą do tej świątyni,
• 33. Wysłuchaj z nieba, miejsca twego zamieszkania, i spełnij prośbę przybysza, aby wszystkie narody ziemi poznały twoje imię i bały się ciebie, jak twój lud, Izrael, i aby poznały, że ta świątynia, którą zbudowałem, przynieś swoje imię.
• 34. Gdy twój lud wyruszy na wojnę ze swoimi wrogami, dokądkolwiek go wyślesz, i będzie się do ciebie modlił, zwracając się do miasta, które wybrałeś, i do świątyni, którą zbudowałem na cześć twojego imienia,
• 35. wysłuchajcie ich modlitw i błagań z nieba i brońcie ich sprawy.
• 36. „Kiedy zgrzeszą przeciwko wam, bo nie ma nikogo, kto nie grzeszy, i rozgniewacie się na nich, i wydacie ich wrogowi, a on uprowadzi ich do niewoli w dalekim lub pobliskim kraju;
• 37. jeśli w kraju, do którego zostali wywiezieni, opamiętają się, pokutują i tam będą się modlić: «Zgrzeszyliśmy, uczyniliśmy zło i zbuntowaliśmy się»;
• 38. A jeśli tam zwrócą się do Ciebie całym sercem i całą duszą, w ziemi swojej niewoli, do której zostali wzięci, i będą się modlić za ziemię, którą dałeś ich przodkom, za miasto, które wybrałeś, i za świątynię, którą zbudowałem na cześć Twojego imienia,
• 39. Wysłuchaj więc z nieba, swojego mieszkania, ich modlitw i błagań, i wstawiaj się za ich sprawą. Przebacz swojemu ludowi, który zgrzeszył przeciwko Tobie.
• 40. „Tak więc, mój Boże, niech Twoje oczy będą otwarte, a uszy uważne na modlitwy zanoszone w tym miejscu.
• 41. „Wstań teraz, Panie, Boże, i przyjdź na miejsce swego spoczynku, ty i Arka Twojej mocy. Niech przyobleką się w zbawienie kapłani twoi, Panie, Boże; niech Twoi święci radują się Twoją dobrocią.
• 42. Panie, Boże, nie odrzucaj swego pomazańca. Pamiętaj o wierności obiecanej Twojemu słudze Dawidowi”.

Bíblia Online