2 Kronik, rozdział 30
reklama
Wersety z 2 Kronik, rozdział 30 księgi 2 Kronik Biblii.
Przywrócenie kultu i Wielkanocy
- 1. Ezechiasz rozesłał poselstwa do całego Izraela i Judy, a także napisał listy do Efraima i Manassesa, zapraszając ich, aby przybyli do świątyni Pana w Jerozolimie i obchodzili Paschę Pana, Boga Izraela.
- 2. Król, jego urzędnicy i cała społeczność jerozolimska zgodzili się obchodzić Paschę w drugim miesiącu.
- 3. Nie można było go odprawić w wyznaczonym terminie, gdyż nie było wystarczającej liczby konsekrowanych kapłanów i nie zgromadzono ludu w Jerozolimie.
- 4. Propozycja wydała się dobra zarówno królowi, jak i całemu zgromadzeniu.
- 5. Postanowili więc ogłosić to w całym Izraelu, od Beer-Szeby aż do Dan, zwołując lud do Jerozolimy, aby obchodzić Paschę Pana, Boga Izraela, ponieważ wielu nie obchodziło jej tak, jak było napisane.
- 6. Posłańcy na rozkaz króla obeszli Izrael i Judę z listami podpisanymi przez króla i jego urzędników i zawierali następującą wiadomość:
- 7. „Nie bądźcie jak wasi ojcowie i bracia, którzy nie byli wierni Panu, Bogu waszych przodków, i jak widać, wydał ich na zagładę.
- 8. Nie bądźcie uparci jak wasi przodkowie; poddajcie się Panu. Przyjdźcie do świątyni, którą On poświęcił na zawsze. Służ Panu, Bogu swemu, aby jego zapalczywość odwróciła się od ciebie.
- 9. Jeśli powrócisz do Pana, twoi bracia i twoje dzieci będą miłosiernie traktowani przez tych, którzy ich pojmali, i powrócą do tej ziemi, bo Pan, twój Bóg, jest miłosierny i współczujący. Nie odrzuci cię, jeśli zwrócisz się do Niego”.
- 10. Jednakże wielu szydziło i wyśmiewało posłańców, którzy przybywali z miasta do miasta w Efraimie i Manassesie, a nawet Zebulunie.
- 11. Ale niektórzy mężowie z Aszera, Manassesa i Zabulona ukorzyli się i udali się do Jerozolimy.
- 12. W Judzie ręka Boga była nad ludem, dając mu jedno serce, aby wykonywali to, co nakazał król i jego słudzy, zgodnie ze słowem Pana.
- 13. W drugim miesiącu w Jerozolimie zebrał się wielki tłum, aby obchodzić Święto Przaśników.
- 14. Usunięto ołtarze w Jerozolimie, a wszystkie ołtarze kadzenia wrzucono do Doliny Cedron.
- 15. Następnie czternastego dnia drugiego miesiąca zabili baranka paschalnego. Kapłani i Lewici zawstydzeni oczyścili się i przynieśli całopalenia do świątyni Pańskiej.
- 16. Zajęli swoje miejsca zgodnie z prawem Mojżesza, męża Bożego. Kapłani pokropili krwią, którą dali im Lewici.
- 17. Wielu ludzi nie było ceremonialnie czystych, dlatego Lewici musieli zabijać baranki paschalne za wszystkich, którzy nie byli wystarczająco czyści, aby poświęcić się Panu.
- 18. Większość jednak ludu Efraima, Manassesa, Issachara i Zabulona nie oczyściła się, ale mimo to spożywała Paschę, wbrew temu, co napisano. Ale Ezechiasz modlił się za nich, mówiąc: «Niech Pan, który jest dobry, przebaczy
- 19. ten, kto poświęca się poszukiwaniu Boga, Pana, Boga swoich przodków, nawet jeśli nie jest czysty rytualnie zgodnie z przepisami sanktuarium.”
- 20. I wysłuchał Pan modlitwy Ezechiasza i nie ukarał ludu.
- 21. Izraelici w Jerozolimie obchodzili Święto Przaśników z wielką radością przez siedem dni. Codziennie Lewici i kapłani chwalili Pana dźwięcznymi instrumentami poświęconymi Panu.
- 22. Ezechiasz zachęcał wszystkich Lewitów, którzy okazali chęć służenia Panu. Przez siedem dni jedli swoje porcje ofiar i składali ofiary komunii i chwały Panu, Bogu swoich przodków.
- 23. Całe zgromadzenie postanowiło przedłużyć święto o kolejne siedem dni i obchodziło je z wielką radością.
- 24. Ezechiasz, król judzki, ofiarował na zgromadzenie tysiąc wołów i siedem tysięcy owiec i kóz, a przywódcy ofiarowali tysiąc wołów oraz dziesięć tysięcy owiec i kóz. Wielu księży oczyściło się.
- 25. Uradowało się całe zgromadzenie Judy, także kapłani, Lewici, całe zgromadzenie, które przybyło z Izraela, a także cudzoziemcy mieszkający w Izraelu i Judzie.
- 26. W Jerozolimie zapanowała wielka radość, gdyż od czasów Salomona, syna Dawida, króla izraelskiego, nic podobnego nie wydarzyło się w mieście.
- 27. Kapłani i Lewici powstali, aby błogosławić lud, i słychać było ich głos. ich modlitwa dotarła do niebios, świętego mieszkania Boga.