1 Samuela, rozdział 26:
reklama
Wersety z 1 Samuela, rozdział 26 księgi 1 Samuela w Biblii.
Dawid ponownie oszczędza życie Saula
- 1. Donosiciele Zifa udali się do Saula w Gibea i powiedzieli: „Dawid ukrywa się na wzgórzu Chakila, naprzeciw pustyni Jeszimona”.
- 2. Następnie Saul zszedł na pustynię Zif z trzema tysiącami najlepszych żołnierzy izraelskich, szukając Dawida.
- 3. Saul rozbił obóz przy drodze, na wzgórzu Chachila, naprzeciw pustyni Jeszimona, Dawid natomiast pozostał na pustyni. Gdy Dawid usłyszał, że Saul go prześladuje,
- 4. wysłał szpiegów i potwierdził, że Saul rzeczywiście przybył.
- 5. Następnie Dawid udał się do obozu Saula. Widział, gdzie leżeli Saul i Abner, syn Nera, dowódca wojska. Saul leżał w obozie, otoczony swym wojskiem.
- 6. Dawid zapytał Ahimelecha Chetytę i Abiszaja, syna Cerui i brata Joaba, mówiąc: „Kto pójdzie ze mną do obozu Saula?” Abiszaj odpowiedział: „Pójdę z tobą”.
- 7. W nocy Dawid i Abiszaj zakradli się do obozu. Saul spał z włócznią wbitą w ziemię niedaleko głowy. Abner i żołnierze leżeli wokół niego.
- 8. Abiszaj rzekł do Dawida: «Dziś Bóg wydał twojego wroga w twoje ręce. Pozwól mi natychmiast wbić w niego włócznię, aż do samej ziemi. Nie będę potrzebować kolejnej szansy.
- 9. Dawid jednak odpowiedział Abiszajowi: «Nie zabijaj go! Kto może podnieść rękę na pomazańca Pańskiego i pozostać niewinnym?
- 10. Przysięgam na imię Pana” – powiedział – „że sam Pan go zabije. Albo nadejdzie jego czas i umrze, albo wyruszy do bitwy i zginie.
- 11. Niech Pan zabroni mi podnosić rękę na pomazańca Pańskiego. A teraz weźmy włócznię i dzbanek na wodę, które są blisko jego głowy i chodźmy”.
- 12. Wtedy Dawid wziął włócznię i dzban, które były blisko głowy Saula, i odszedł. Nikt ich nie widział, nikt ich nie zauważył i nikt się nie obudził, bo Pan sprawił, że wszyscy zapadli w głęboki sen.
- 13. Dawid wszedł na szczyt odległego wzgórza, znacznie oddalonego od nich.
- 14. I wołał do wojska i do Abnera, syna Nera,: «Czy nie odpowiesz, Abnerze?» Abner odpowiedział: „Kto wzywa króla?”
- 15. Dawid powiedział: „Jesteś mężczyzną, prawda? Kto jest taki jak ty w Izraelu? Dlaczego nie chroniłeś króla, swojego pana? Ktoś przyszedł do ciebie, żeby cię zabić.
- 16. To niedobrze! Przysięgam na Pana, że wszyscy zasługujecie na śmierć, ponieważ nie ochroniliście króla, pomazańca Pańskiego. Nowy wygląd! Gdzie jest włócznia króla i dzban na wodę, które były blisko jego głowy?”
- 17. Saul rozpoznał głos Dawida i zapytał: „Czy to ty, mój synu Dawidzie?” Dawid odpowiedział: „Tak, mój panie, królu”.
- 18. I dodał: „Dlaczego mój pan prześladuje tego swojego sługę? Co zrobiłem i jakiego zła jestem winien?
- 19. Niech mój pan, król, wysłucha słów swego sługi. Jeśli to Pan go podburzył przeciwko mnie, niech przyjmie ofiarę. Ale jeśli podżegali do tego ludzie, niech będą przeklęci przed Panem! Zabrano mnie z dziedzictwa mojego w ziemi Pańskiej i powiedzieli mi: Idź, służ innym bogom.
- 20. Niechaj krew moja nie będzie przelewana daleko od Pana. Król izraelski wyszedł szukać pcheł, jak poluje się w górach na kuropatwę”.
- 21. Wtedy Saul powiedział: „Zgrzeszyłem! Wróć, mój synu Dawidzie! Dzisiaj uznałeś moje życie za cenne i nie skrzywdzę cię więcej. Zachowałem się jak głupiec i popełniłem duży błąd.
- 22. Dawid odpowiedział: „Oto włócznia króla. Niech przyjdzie jeden z twoich sług i cię zabierze.
- 23. Niech Pan wynagrodzi prawość i wierność każdego człowieka. Wydał was dzisiaj w moje ręce, ale ja nie podniosę ręki na pomazańca Pańskiego.
- 24. Tak jak dzisiaj uznałem Twoje życie za niezwykle cenne, tak Pan niech weźmie także pod uwagę moje życie i uwolni mnie od wszelkich udręk.”
- 25. Wtedy Saul powiedział do Dawida: «Będziesz błogosławiony, mój synu Dawidzie. Dokonasz wielkich rzeczy i odniesiesz sukces we wszystkim.” I Dawid poszedł swoją drogą, a Saul wrócił do domu.
