1 Królowie, rozdział 3:

reklama

Wersety z 1 Księgi Królewskiej, rozdział 3 księgi 1 Samuela z Biblii.

Salomon prosi o mądrość

1. Salomon w poszukiwaniu sojuszu i stabilności dołączył do faraona, króla Egiptu, poślubiając jego córkę. Przyprowadził ją do Miasta Dawida, gdzie trwała budowa jego pałacu, świątyni Pańskiej i murów Jerozolimy.
2. Jednakże w tamtych czasach lud nadal składał ofiary w miejscach świętych, gdyż nie została jeszcze zbudowana świątynia poświęcona imieniu Pana.
3. Salomon, choć kochał Pana i postępował zgodnie z naukami swego ojca, Dawida, także składał ofiary i palił kadzidła w świętych miejscach.
4. Pewnego dnia król Salomon udał się do Gibeonu, aby złożyć ofiary, gdyż właśnie tam znajdowało się główne miejsce święte. Złożył na tym ołtarzu tysiąc ofiar całopalnych.
5. W nocy Pan ukazał się Salomonowi we śnie w Gibeonie i rzekł do niego: Proś mnie, o co chcesz, a dam ci.
6. Salomon odpowiedział: „Byłeś niezmiernie łaskawy dla mojego ojca, Dawida, okazując mu wierność, sprawiedliwość i prawe serce. Twoja wielka dobroć zaowocowała wydaniem mu syna, który obecnie zasiada na tronie.
7. „Teraz, Panie, Boże mój, ustanowiłeś mnie królem w miejsce mojego ojca, Dawida. Jednak jestem jeszcze młodym człowiekiem i nie umiem rządzić.
8. Oto jestem pośród tak licznego ludu, który wybrałeś. To wielkie zadanie, które zostało mi powierzone.
9. Daj mi zatem mądre serce i rozeznanie, abym prowadził Twój lud i odróżniał dobro od zła. Kto inny mógłby rządzić tym wielkim narodem?”
10. Prośba Salomona spodobała się Panu.
11. I rzekł do niego Bóg: «Skoro nie prosiłeś o długowieczność, bogactwo ani śmierć swoich wrogów, ale o rozeznanie, aby wymierzyć sprawiedliwość,
12. Zrobię o co prosisz. Dam ci serce mądre i rozeznające, i uczynię cię wyjątkową mądrością wśród królów, którzy byli przed tobą i po tobie.
13. Ponadto dam ci bogactwa i chwałę, tak że żaden król nie będzie ci dorównał w całym twoim życiu.
14. Jeśli będziesz chodzić moimi drogami i przestrzegać moich przykazań, jak postępował twój ojciec Dawid, przedłużę twoje życie.
15. Gdy Salomon obudził się ze snu, wrócił do Jerozolimy i stanął przed Arką Przymierza Pańskiego. Tam składał ofiary całopalne i składał ofiary komunijne. Następnie wydał bankiet dla całego dworu.
16. Pewnego dnia przed królem pojawiły się dwie kobiety, prostytutki.
17. Jeden z nich powiedział: „Panie mój, ja i ta kobieta mieszkamy w tym samym domu. Urodziłam syna, gdy mieszkaliśmy razem w domu.
18. W trzy dni po moim porodzie ona też urodziła syna. W domu nie było z nami nikogo innego, byliśmy tylko my dwoje.
19. Tej nocy kobieta ta położyła się na swoim synu, a on umarł.
20. Potem, gdy spałem, wstała, wzięła mojego zmarłego syna i położyła go obok siebie. I położył obok mnie swego zmarłego syna.
21. Kiedy obudziłam się o świcie, aby nakarmić syna piersią, uświadomiłam sobie, że nie żyje. Ale kiedy mu się uważnie przyjrzałem, zobaczyłem, że to nie jest syn, którego urodziłem”.
22. Druga kobieta odpowiedziała: „Nie! Żyjący syn jest mój; umarły jest twój.” Jednak pierwsza kobieta nalegała: „Nie! Zmarły jest twój; to, co żyje, jest moje”. I tak dalej spierali się przed królem.
23. Następnie król oświadczył: „Jedna z nich mówi, że żyjący syn jest jej, a jej syn nie żyje, druga natomiast twierdzi, że zmarły syn jest jej, a jej syn żyje”.
24. Na to król rozkazał: „Przynieście mi miecz”. Szybko przyniesiono przed niego miecz.
25. Wtedy król rzekł: «Podzielcie żyjące dziecko na dwie części i dajcie po połowie każdej z kobiet».
26. Matka żyjącego syna z matczyną miłością błagała króla: „Panie mój, błagam, abyś nie zabijał dziecka! Daj to tej kobiecie!” Druga kobieta jednak upierała się: „To nie będzie ani moje, ani twoje. Podziel to na pół!”
27. Następnie król ogłosił swój werdykt: „Nie zabijaj dziecka! Daj ją pierwszej kobiecie, bo ona jest prawdziwą matką”.
28. Usłyszawszy decyzję króla, cały Izrael był zdumiony i zaczął go głęboko szanować, gdy zdali sobie sprawę, że jest w nim mądrość Boża, aby wymierzać sprawiedliwość.