1 Kronik, rozdział 29:

Wersety z 1 Kronik, rozdział 29 księgi 1 Kronik Biblii.

Ofiary na budowę świątyni

• 1. Wtedy król Dawid powiedział do całego zgromadzenia: „Bóg wybrał mojego syna Salomona i nikogo innego. Ale jest młody i niedoświadczony, a zadanie jest wielkie, bo pałac nie będzie zbudowany dla ludzi, ale dla Pana, naszego Boga.
• 2. Zapewniłem dużą ilość środków na prace w świątyni mojego Boga: złoto, srebro, brąz, żelazo i drewno, a także onyks do opraw, a także turkus, kamienie o różnych kolorach i wszelkiego rodzaju kamienie szlachetne i marmur.
• 3. Ponadto ze względu na świątynię mojego Boga oddaję teraz ze swoich bogactw złoto i srebro na świątynię mojego Boga, oprócz tego wszystkiego, co już dałem na tę świętą świątynię.
• 4. Dlatego ofiaruję sto pięć ton czystego złota z Ofiru i dwieście czterdzieści pięć ton rafinowanego srebra na pokrycie ścian świątyni,
• 5. za obróbkę złota i srebra oraz za wszelką pracę rzemieślników. Kto dzisiaj jest chętny ofiarować Panu dary?”
• 6. Wtedy głowy rodzin, przywódcy pokoleń izraelskich, dowódcy tysięcy i setek oraz urzędnicy kierujący pracą królewską ofiarowali dobrowolnie.
• 7. Na prace przy świątyni Bożej dali sto siedemdziesiąt pięć ton złota i dziesięć tysięcy złotych monet, trzysta pięćdziesiąt ton srebra, sześćset trzydzieści ton brązu i trzy tysiące pięćset ton żelazo.
• 8. Ktokolwiek miał drogie kamienie, oddawał je do skarbca świątyni Pańskiej, której głową był Jeiel Gerszonita.
• 9. Lud cieszył się z postawy swoich przywódców, którzy dobrowolnie i z prawym sercem składali Panu te ofiary. I król Dawid także był pełen radości.

Dawid chwali Pana

• 10. Dawid chwalił Pana w obecności całego zgromadzenia, mówiąc: Błogosławiony jesteś, Panie, Boże Izraela, nasz ojciec, od wieków na wieki.
• 11. Twoja jest, Panie, wielkość, moc, chwała, majestat i wspaniałość, bo Twoje jest wszystko, co jest w niebiosach i na ziemi. Twoje, Panie, jest królestwo; jesteś przede wszystkim.
• 12. Bogactwo i honor pochodzą od ciebie; panujesz nad wszystkim. W Twoich rękach jest siła i moc, aby wywyższyć i dać siłę każdemu.
• 13. Teraz, Boże nasz, dziękujemy Ci i wysławiamy Twoje chwalebne imię.
• 14. „Ale kim jestem ja i kim są moi ludzie, że możemy przyczynić się tak hojnie, jak to zrobiliśmy? Wszystko pochodzi od Ciebie, a my dajemy Ci tylko to, co pochodzi z Twoich rąk.
• 15. Przed tobą jesteśmy obcy i obcy, jak nasi przodkowie. Nasze dni na ziemi są jak cień bez nadziei.
• 16. Panie, Boże nasz, całe to bogactwo, które ofiarowaliśmy na budowę świątyni ku czci Twojego świętego imienia, pochodzi z Twoich rąk i wszystko należy do Ciebie.
• 17. Wiem, Boże mój, że badasz serce i że masz upodobanie w uczciwości. Wszystko, co dałem, było spontaniczne i szczere. A teraz z radością widziałem, jak chętnie wasi ludzie, którzy tu są, wnieśli swój wkład.
• 18. Panie, Boże naszych przodków, Abrahama, Izaaka i Izraela, zachowaj to pragnienie w sercach swojego ludu na zawsze i zachowaj ich serca wierne Tobie.
• 19. I daj mojemu synowi Salomonowi prawe serce, aby przestrzegał Twoich przykazań, Twoich przykazań i Twoich praw, aby zbudować tę świątynię, do której poczyniłem niezbędne przygotowania”.
• 20. Wtedy Dawid rzekł do całego zgromadzenia: Chwalcie Pana, Boga waszego. I wszyscy chwalili Pana, Boga swoich przodków, kłaniając się i wybijając pokłony przed Panem i przed królem.

Salomon uznany za króla

• 21. Następnego dnia złożyli Panu ofiarę i złożyli Mu całopalenia: tysiąc byków, tysiąc baranów i tysiąc baranków wraz z ofiarami oraz wiele innych ofiar za całego Izraela.
• 22. Tego dnia jedli i pili z wielką radością przed obliczem Pana. I tak po raz drugi ogłosili królem Salomona, syna Dawida, namaszczając go przed Panem na władcę, a Sadoka na kapłana.
• 23. Salomon więc zasiadł jako król na tronie Pana w miejsce Dawida, swego ojca. Szczęściło mu się i cały Izrael był mu posłuszny.
• 24. Wszyscy przywódcy i główni wojownicy, a także wszyscy synowie króla Dawida przysięgali posłuszeństwo królowi Salomonowi.
• 25. Pan bardzo wywyższył Salomona w całym Izraelu i dał mu za jego panowania taki blask, jakiego nie miał nigdy żaden król izraelski.

Śmierć Davida

• 26. Dawid, syn Jessego, panował nad całym Izraelem.
• 27. Panował czterdzieści lat w Izraelu: siedem lat w Hebronie i trzydzieści trzy lata w Jerozolimie.
• 28. Zmarł w sędziwym wieku, ciesząc się długim życiem, bogactwem i honorem. Jego następcą został jego syn Salomon.
• 29. Czyny króla Dawida od początku do końca jego panowania są zapisane w kronikach historycznych o widzącym Samuelu, proroku Natanie i widzącym Gadzie,
• 30. łącznie ze szczegółami dotyczącymi jego panowania i władzy oraz wydarzeń z nim związanych, z Izraelem i królestwami innych krajów.

Bíblia Online