1 Kronik, rozdział 17:
reklama
Wersety z 1 Kronik, rozdział 17 księgi 1 Samuela w Biblii.
Boża obietnica dla Dawida
- 1. Kiedy król Dawid już zamieszkał w swoim pałacu, powiedział prorokowi Natanowi: „Mieszkam w pałacu cedrowym, podczas gdy Arka Przymierza Pańskiego stoi w namiocie”.
- 2. Natan odpowiedział Dawidowi: «Rób, co myślisz, bo Bóg jest z tobą».
- 3. Tej samej nocy Bóg przemówił do Natana i powiedział:
- 4. Idź i powiedz mojemu słudze Dawidowi: Tak mówi Pan: To nie ty zbudujesz mi dom, w którym będę mieszkał.
- 5. Od dnia, w którym wyprowadziłem Izraela z Egiptu, aż do dnia dzisiejszego nie mieszkałem w domu, ale błąkałem się w namiocie i przybytku.
- 6. We wszystkich miejscach, do których chodziłem z całym Izraelem, pytałem jednego z przywódców Izraela, którego wyznaczyłem, aby pasił mój lud: Dlaczego nie zbudowałeś mi domu cedrowego?
- 7. Dlatego teraz powiedz mojemu słudze Dawidowi: Tak mówi Pan Zastępów: Zabrałem cię z pastwiska owiec, abyś był władcą mojego ludu, Izraela.
- 8. Gdziekolwiek się udaliście, byłem z wami i wyeliminowałem wszystkich waszych wrogów sprzed was. Sprawię, że twoje imię będzie tak wielkie, jak imiona największych na ziemi.
- 9. Przygotuję miejsce mojemu ludowi, Izraelowi, i zasadzę go tam, aby miał bezpieczne miejsce i aby nikt już nie był niepokojony. Bezbożni nie będą już was uciskać jak dawniej,
- 10. Od chwili, gdy ustanowiłem sędziów nad moim ludem, Izraelem. Pokonam także wszystkich twoich wrogów. Ponadto oświadczam wam, że Pan ustanowi dla was dynastię.
- 11. Kiedy nadejdą kres twoich dni i zjednoczysz się ze swoimi przodkami, wybiorę na twojego następcę jednego z twoich potomków, twojego syna, i utwierdzę twoje królestwo.
- 12. Zbuduje mi świątynię, a ja utwierdzę jego tron na wieki.
- 13. Ja będę mu ojcem, a on będzie moim synem. Nigdy nie wyrzeknę się z niego miłości, tak jak to uczyniłem z tą, która była przed nim.
- 14. Ustanowię go królem nad moim ludem i nad moim królestwem na zawsze; jego tron będzie utwierdzony na wieki”.
Modlitwa Dawida
- 15. Natan przekazał Dawidowi wszystkie słowa i widzenia, które otrzymał od Pana.
- 16. Wtedy król Dawid wszedł przed Pana, usiadł przed nim i modlił się:
- 17. „Kim jestem, Panie Boże, i kim jest moja rodzina, którą mnie tu sprowadziłeś?
- 18. I to było niewiele w Twoich oczach, Boże, bo mówiłeś także o przyszłości rodziny Twojego sługi i rozciągałeś ją na odległe czasy. Potraktowałeś mnie jak osobę bardzo ważną, Panie Boże.
- 19. Co więcej mogę powiedzieć? Ty znasz swojego sługę, Panie.
- 20. Dzięki Twojej obietnicy i zgodnie z Twoją wolą dokonałeś tych wszystkich wielkich rzeczy i objawiłeś je Twojemu słudze.
- 21. Jakiż inny naród jest na ziemi jak twój lud, Izrael, do którego Bóg poszedł, aby odkupić go dla siebie, dokonując wielkich czynów i cudów, wypędzając narody przed twoim ludem, którego odkupiłeś z Egiptu?
- 22. Uczyniłeś lud swój, Izrael, swoim narodem na zawsze, a Ty, Panie, stałeś się ich Bogiem.
- 23. A teraz, Panie, niech spełni się na zawsze Twoja obietnica dotycząca Twojego sługi i jego potomstwa. Zrób tak jak obiecałeś,
- 24. Aby Twoje imię było wysławiane na wieki i aby ludzie mówili: Pan Zastępów, Bóg Izraela, jest Bogiem Izraela! Niech rodzina Twojego sługi Dawida zostanie utwierdzona w Twojej obecności.
- 25. Ty, mój Boże, objawiłeś swojemu słudze, że zbudujesz mu dom. Dlatego Twój sługa znalazł odwagę i pomodlił się do Ciebie tą modlitwą.
- 26. Teraz, Panie, jesteś Bogiem! Obiecałeś swemu słudze dobre rzeczy.
- 27. Teraz w swojej dobroci pobłogosław rodzinę swojego sługi, aby mogła trwać w Twojej obecności na zawsze; bo pobłogosławiłeś go, Panie, i błogosławieństwo twoje będzie nad jego potomstwem na wieki”.
