1 Królowie, rozdział 9:

Wersety z 1 Księgi Królewskiej, rozdział 9 Księgi 1 Królów Biblii.

Bóg ponownie rozmawia z Salomonem

• 1. Kiedy Salomon zakończył budowę świątyni Pańskiej, pałacu królewskiego i wszystkiego, co chciał zbudować,
• 2. Pan ukazał mu się po raz drugi, tak jak ukazał się w Gibeonie.
• 3. Pan rzekł do Salomona: „Wysłuchałem twoją modlitwę i błaganie, które zanosiłeś przede mną. Poświęciłem tę świątynię, którą zbudowałeś, aby moje imię mogło w niej zamieszkać na wieki. Moje oczy i serce będą zwrócone na niego każdego dnia.
• 4. Jeśli jednak będziesz postępował przede mną, jak chodził twój ojciec Dawid, w szczerości serca i w prawości, czyniąc wszystko, co ci przykazałem, przestrzegając moich ustaw i przykazań,
• 5. wtedy utwierdzę tron twojego królestwa nad Izraelem na zawsze, jak obiecałem twojemu ojcu Dawidowi, mówiąc: Nigdy nie zabraknie ci następcy na tronie Izraela.
• 6. Jeśli jednak wy lub wasze dzieci odwrócicie się ode mnie i nie będziecie przestrzegać moich przykazań i ustaw, które wam dałem, i pójdziecie oddawać cześć i służyć innym bogom,
• 7. wtedy wypędzę ich sprzed mego oblicza i wykorzenię Izraela z ziemi, którą im dałem. Ta świątynia, którą poświęciłem mojemu imieniu, będzie przedmiotem kpin i pogardy wśród wszystkich narodów.
• 8. I chociaż ta świątynia jest obecnie imponująca, wszyscy, którzy ją przejdą, będą zdumieni i zapytają: „Dlaczego Pan uczynił to tej ziemi i tej świątyni?”
• 9. Odpowiedź będzie brzmiała: Ponieważ opuścili Pana, Boga swego, który wyprowadził ich przodków z Egiptu, i trzymali się innych bogów, oddając im cześć i służąc im. Dlatego Pan sprowadził na nich całe to nieszczęście”.

Inne wyczyny Salomona

• 10. Dwadzieścia lat po budowie świątyni Pańskiej, pałacu królewskiego i wszystkiego, co zbudował Salomon,
• 11. Dał dwadzieścia miast w ziemi galilejskiej Hiramowi, królowi Tyru, w podziękowaniu za wszystkie dostarczone mu cedry i cyprysy oraz za złoto.
• 12. Gdy Hiram poszedł obejrzeć miasta, które dał mu Salomon, nie zadowolił się nimi.
• 13. Potem zapytał: «Co to za miasta, które mi dałeś, mój bracie?» I nazwał je Krainą Kabulu, taką nazwę noszą do dziś.
• 14. Hiram wysłał królowi Salomonowi w darze sto dwadzieścia talentów złota.
• 15. Król Salomon nałożył na lud daninę za pracę przymusową przy budowie świątyni Pana, jego pałacu, muru Jerozolimy, a także Chasoru, Megiddo i Gezer.
• 16. Faraon, król Egiptu, napadł i zdobył Gezer, paląc miasto i zabijając mieszkających tam Kananejczyków. Następnie dał miasto w posagu ślubnym swojej córce, żonie Salomona.
• 17. Wtedy Salomon odbudował Gezer i Bethorom od dołu,
• 18. Baalat i Tadmor na pustyni w ziemi judzkiej,
• 19. Oraz wszystkie miasta spichlerze, które posiadał Salomon, miasta, w których przechowywano jego wozy, i miasta, w których stacjonowała jego jeźdźca. Zbudował, co chciał, w Jerozolimie, w Libanie i na całym terytorium pod jego władzą.
• 20. Do pracy przymusowej Salomon zwerbował wszystkich potomków Amorytów, Chetytów, Peryzzytów, Chiwwitów i Jebusytów, którzy nadal mieszkali w tej ziemi, a wśród nich nie było Izraelitów.
• 21. To oni w razie potrzeby wykonywali prace przymusowe dla króla Salomona. Do dziś pełnią tę rolę.
• 22. Ale Salomon nie wziął do niewoli żadnego z Izraelitów za tę pracę; byli to żołnierze, oficerowie, kapitanowie, woźnicy rydwanów i rycerze królewscy.
• 23. Byli też starsi urzędnicy, którzy nadzorowali pracę Salomona, w sumie pięciuset pięćdziesięciu, odpowiedzialnych za ludzi, którzy wykonywali tę pracę.
• 24. Gdy córka faraona przeniosła się z Miasta Dawida do pałacu, który zbudował dla niej Salomon, on zbudował Milo.
• 25. Trzy razy w roku Salomon składał całopalenia i ofiary pokojowe na ołtarzu, który zbudował dla Pana, paląc kadzidło przed Panem. I tak zakończył budowę świątyni.
• 26. Salomon zbudował też flotę w Esjon-Geber, niedaleko Elat, w ziemi Edom, nad brzegiem Morza Czerwonego.
• 27. Hiram wysłał swoich marynarzy, doświadczonych na morzu, aby służyli we flocie razem z marynarzami Salomona.
• 28. Popłynęli do Ofiru i przywieźli stamtąd piętnaście ton złota dla króla Salomona.

Bíblia Online