1 Reis, Capítulo 17:

reklama

Wersety z 1 Księgi Królewskiej, rozdział 17 księgi 1 Samuela z Biblii.

Eliasz jest karmiony przez kruki

1. Eliasz Tiszbe z Gilead powiedział do Achaba: Przysięgam na imię Pana, Boga Izraela, któremu służę, że w nadchodzących latach nie będzie deszczu ani rosy, chyba że na moje słowo.
2. Wtedy doszło słowo Pana do Eliasza, mówiąc:
3. „Wyjdź stąd i idź na wschód. Ukryj się przy potoku Kerit, na wschód od Jordanu.
4. Będziesz pić ze strumienia, a ja kazałem krukom, aby cię tam pasły”.
5. I uczynił według słowa Pańskiego. Poszedł i osiedlił się nad potokiem Kerit, na wschód od Jordanu.
6. Rano kruki przynosiły mu chleb i mięso, a po południu chleb i mięso, a on pił wodę ze strumienia.
7. Jednak po pewnym czasie strumień wysechł z powodu braku deszczu.

Wdowa z Sarepty

8. Wtedy doszło słowo Pana do Eliasza, mówiąc:
9. Wstań, idź do Sarepty, które należy do Sydonu, i tam pozostań. Poleciłem wdowie stamtąd, aby go wspierała”.
10. Potem wstał i poszedł do Sarepty. Przybywszy u wejścia do miasta, spotkał wdowę, która zbierała patyki. Zawołał ją i powiedział: „Przynieś mi, proszę, do picia wodę w dzbanku”.
11. Gdy szła po wodę, zawołał ją i powiedział: «Przynieś mi, proszę, kawałek chleba do ręki».
12. Ona jednak odpowiedziała: Przysięgam na imię Pana, Boga twego, że nie mam chleba. Mam tylko garść mąki w dzbanku i trochę oliwy z oliwek w słoiku. Zbieram trochę patyków i przygotowuję posiłek dla siebie i syna, żebyśmy mogli go zjeść i umrzeć”.
13. Ale Eliasz jej odpowiedział: «Nie bój się. Idź i zrób, jak powiedziałeś. Ale najpierw upiecz mi małe ciasto i przynieś je do mnie, a potem upiecz coś dla siebie i swojego dziecka.
14. Tak bowiem mówi Pan, Bóg Izraela: «Nie zabraknie mąki w dzbanie i nie zabraknie oliwy w dzbanie aż do dnia, w którym Pan ześle deszcz na ziemię»”.
15. Poszła więc i uczyniła zgodnie ze słowem Eliasza. I tak on, jego żona i cały dom jedli przez wiele dni.
16. Nie zabrakło dzbana mąki i nie zabrakło oliwy w dzbanie, zgodnie ze słowem Pana wypowiedzianym przez Eliasza.
17. Potem syn tej kobiety, właścicielki domu, zachorował. Jego choroba pogłębiała się, aż nie było już w nim tchnienia życia.
18. Wtedy kobieta rzekła do Eliasza: «Co masz przeciwko mnie, mężu Boży? Czy przyszedłeś do mnie, żeby przypomnieć mi o moich grzechach i sprawić, by mój syn umarł?”
19. On jej rzekł: «Daj mi swojego syna». Wziął go z ramion, zaprowadził do pokoju na piętrze, w którym mieszkał, i położył go w jego własnym łóżku.
20. Wtedy zawołał do Pana: «Panie, mój Boże, czy i ty sprowadziłeś ucisk na wdowę, u której przebywam, zabijając jej syna?»
21. Potem trzy razy położył się na chłopcu i wołał do Pana: «Panie, Boże mój, modlę się, aby życie wróciło do tego chłopca».
22. Pan wysłuchał głosu Eliasza i życie wróciło do chłopca, i żył.
23. Eliasz wziął chłopca, zszedł z górnego pomieszczenia domu, podał go matce i powiedział: „Oto twój syn żyje!”
24. Wtedy kobieta rzekła do Eliasza: «Teraz wiem, że jesteś mężem Bożym i że słowo Pana w twoich ustach jest prawdą».