Księga Rodzaju, rozdział 41:

Wersety z Księgi Rodzaju, rozdział 41 Księgi Rodzaju w Biblii.

Sen faraona

• 1. Po całych dwóch latach faraon miał sen: stał nad Nilem,
• 2. gdy nagle z Nilu wyszło siedem pięknych i tłustych krów i zaczęło pasć się wśród trzcin.
• 3. Wtedy siedem innych krów, brzydkich i chudych, wyszło z Nilu i zatrzymało się obok pierwszych na brzegu Nilu.
• 4. Brzydkie i chude krowy pożarły siedem pięknych i tłustych krów. Wtedy faraon się obudził.
• 5. Położył się ponownie i miał kolejny sen: Na jednej łodydze wyrosło siedem kłosów, zdrowych i dobrych.
• 6. Potem wyrosło jeszcze siedem kłosów, uschłych i spalonych przez wschodni wiatr.
• 7. Cienkie uszy połknęły siedem zdrowych i pełnych uszu. Wtedy faraon się obudził; był snem.
• 8. Następnego ranka zaniepokojony duchem posłał po wszystkich magów i mędrców Egiptu. Opowiadał im swoje sny, lecz nikt nie był w stanie mu ich wytłumaczyć.
• 9. Wtedy przełożony podczaszych powiedział do faraona: „Dziś przypominam sobie moje przewinienia.
• 10. Pewnego razu, gdy faraon rozgniewał się na swoje sługi, wysłał mnie i przełożonego piekarzy do domu dowódcy straży.
• 11. Obydwoje śniliśmy tej samej nocy, każdy miał sen i każdy miał swoją własną interpretację.
• 12. Był tam z nami młody Hebrajczyk, sługa kapitana straży. Opowiedzieliśmy mu nasze sny, a on je dla nas zinterpretował, dając każdemu z nas własną interpretację.
• 13. I wszystko stało się tak, jak nam powiedział: przywrócono mi stanowisko, a piekarza powieszono”.
• 14. Faraon posłał po Józefa, którego natychmiast zabrano z więzienia. Ogolił się, przebrał się i poszedł przedstawić się faraonowi.
• 15. Faraon rzekł do Józefa: Miałem sen, którego nikt nie potrafi wytłumaczyć. Ale słyszałem o tobie, że gdy usłyszysz sen, potrafisz go zinterpretować.
• 16. Józef odpowiedział faraonowi: „To nie ode mnie, ale Bóg da faraonowi korzystną odpowiedź”.
• 17. Wtedy faraon powiedział Józefowi: «We śnie stałem nad brzegiem Nilu i
• 18. gdy nagle z Nilu wyszło siedem tłustych i pięknych krów i zaczęło pasć się wśród trzcin.
• 19. Potem podeszło siedem innych krów, chudych i bardzo brzydkich. W całym Egipcie nie widziałem tak brzydkich krów.
• 20. Chude i brzydkie krowy pożarły siedem tłustych krów, które pojawiły się jako pierwsze.
• 21. Ale po ich pożarciu nie było widać, że je pożarli; wyglądały równie brzydko jak wcześniej. Wtedy obudziłem się.
• 22. Później miałem kolejny sen. Widziałem siedem kłosów pszenicy, pełnych i dobrych, rosnących na jednym łodydze.
• 23. Potem wyrosło jeszcze siedem kłosów, cienkich, zwiędłych i spalonych przez wschodni wiatr.
• 24. Wąskie uszy połknęły siedem pełnych i zdrowych uszu. Powiedziałem to magom, ale żaden z nich nie był w stanie mi tego zinterpretować.
• 25. Józef powiedział do faraona: „Sny faraona są jedno. Bóg objawił faraonowi, co zamierza zrobić.
• 26. Siedem pięknych krów to siedem lat, a siedem pełnych i zdrowych kłosów to także siedem lat; te dwa sny są jednym.
• 27. Siedem chudych i brzydkich krów, które przybyły po pierwszej, to siedem lat, a siedem uschłych kłosów, spalonych wiatrem wschodnim, to siedem lat głodu.
• 28. Tak powiedział faraon. Bóg pokazał faraonowi, co zamierza zrobić.
• 29. Nadchodzi siedem lat wielkiej obfitości w całej ziemi egipskiej,
• 30. Ale po nich nastanie siedem lat głodu. O obfitości w tej ziemi zapomni się z powodu głodu, który po niej nastąpi, gdyż będzie to tak straszne.
• 31. To, że sen powtórzył się faraonowi dwukrotnie, oznacza, że Bóg podjął już decyzję i że Bóg spieszy się z jego realizacją.
• 32. Dlatego faraon musi szukać rozsądnego i mądrego człowieka, który powierzyłby mu władzę nad ziemią egipską.
• 33. Faraon musi także zorganizować mianowanie komisarzy, których zadaniem będzie zebranie jednej piątej zbiorów Egiptu w ciągu siedmiu lat obfitości.
• 34. Muszą zebrać całą żywność nadchodzących dobrych lat i przechowywać pszenicę pod władzą faraona, przechowując ją w miastach, aby wystarczyło żywności.
• 35. Ta żywność będzie rezerwą dla kraju na siedem lat głodu w Egipcie. W ten sposób kraj nie zostanie zniszczony przez głód”.
• 36. Plan wydał się faraonowi i wszystkim jego doradcom dobry.
• 37. Faraon zapytał więc swoich doradców: „Czy możemy znaleźć kogoś takiego jak ten, w którym jest duch Boży?”
• 38. Wtedy faraon powiedział do Józefa: „Skoro Bóg objawił ci to wszystko, nie ma nikogo tak roztropnego i mądrego jak ty.
• 39. Będziesz rządził moim pałacem, a cały mój lud będzie podporządkowywał się twoim rozkazom. Tylko w odniesieniu do tronu będę większy od ciebie”.
• 40. Faraon mówił dalej: „Oddaję ci władzę nad całą ziemią egipską”.

Józef, namiestnik Egiptu

• 41. I zdjąwszy z palca swój sygnet, faraon włożył go na palec Józefa, ubrał go w cienkie lniane szaty i włożył mu na szyję złoty naszyjnik.
• 42. Potem kazał mu wsiąść do swojego drugiego najpiękniejszego powozu i rozległy się przed nim okrzyki radości. W ten sposób Józefowi powierzono władzę nad całą ziemią egipską.
• 43. Nakazał też wszystkim, aby uklękli przed nim i ogłosili go namiestnikiem, aby jego władza rozciągnęła się na cały Egipt.
• 44. Faraon rzekł do Józefa: «Ja jestem faraonem, ale bez twojego pozwolenia nikt w całym Egipcie nie podniesie ręki ani nogi».
• 45. Faraon nadał Józefowi imię Safenat Paneia i dał mu za żonę Asenat, córkę Potyfery, kapłana On. I Józef przeszedł całą ziemię egipską.
• 46. Józef miał trzydzieści lat, kiedy stawił się faraonowi, królowi Egiptu. I opuścił oblicze faraona, i przeszedł całą ziemię egipską.
• 47. W ciągu siedmiu lat urodzaju ziemia wydała wspaniałe żniwa.
• 48. Józef zebrał całą żywność wyprodukowaną w Egipcie podczas siedmiu lat urodzaju i zgromadził ją w miastach. W każdym mieście umieszczał żywność zebraną z okolicznych ziem.
• 49. Józef gromadził z morza pszenicę i piasek; Pszenicy było tak dużo, że przestał liczyć, bo końca nie było.
• 50. Zanim zaczął się głód, urodzili się Józefowi dwaj synowie, których urodziła mu Asenat, córka Potyfery, kapłana On.
• 51. Pierwszemu nadał imię Manasses, mówiąc: «Bóg sprawił, że zapomniałem o wszystkich moich cierpieniach i o całym domu mojego ojca».
• 52. Swojemu drugiemu synowi dał imię Efraim, mówiąc: „Bóg zapewnił mi pomyślność w ziemi mojej niedoli”.
• 53. Skończyło się siedem lat obfitości w Egipcie,
• 54. i nastało siedem lat głodu, jak przepowiedział Józef. We wszystkich krajach panował głód, ale w całym Egipcie było jedzenie.
• 55. Kiedy cały Egipt zaczął odczuwać głód, lud wołał do faraona o żywność. I faraon rzekł do wszystkich Egipcjan: „Idźcie i porozmawiajcie z Józefem i zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie”.
• 56. Kiedy głód rozprzestrzenił się po całym kraju, Józef otworzył wszystkie stodoły i sprzedał zboże Egipcjanom, gdyż w całym Egipcie panował dotkliwy głód.
• 57. I ze wszystkich krajów przybyli do Egiptu, aby kupić zboże od Józefa, ponieważ wszędzie panował dotkliwy głód.

Bíblia Online